Edycja 40

Plakat promujący 40 edycję

Plakat promujący 40. edycję autorstwa Grzegorza Myćki

Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, Fundacja Nowa UAP oraz Miejskie Galerie UAP współfinansowane przez Miasto Poznań serdecznie zapraszają na wystawę: 40. edycja Konkursu im. Marii Dokowicz na najlepszy dyplom UAP z 2020 roku

Wstęp /
Introduction

Miejsce:
Stara Papiernia UAP ul. Szyperska 8, Poznań

Wernisaż:
25.03.2022 (piątek), godz. 19:00

Wystawa:
25.03–08.04.2022

Kurator:
Maciej Kurak

Aranżacja wystawy:
Rafał Górczyński

Identyfikacja graficzna:
Grzegorz Myćka

Projekt katalogu:
Piotr Marzol

Organizatorzy:
– Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu,
– Fundacja Nowa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu,
– Miejskie Galerie UAP.

Patronat honorowy:
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Fundatorzy nagród:
Nagrody specjalne ufundowane przez:
– Magazyn Architektura&Biznes,
– Magazyn Contemporary Lynx,
– Magazyn Notes na 6 Tygodni,
– Magazyn IKS,
– SOLAR Company S.A.,
– UWI inwestycje S.A.,
– TENTE Sp. z o. o.

Animacje:
Koło Naukowe Animusz

Współczesne działania twórcze nie przystają do tradycyjnego modelu sztuki i jego teoretycznych metod analizy. Pojęcia, którymi posługiwano się w badaniach estetyki tradycyjnej, takie jak: piękno, dzieło sztuki, przeżycie artystyczne, wena twórcza są niezgodne z dzisiejszym myśleniem o sztuce. Jak zauważa Bogusław Jasiński: „sztuka próbuje nie być sztuką tworząc, jak gdyby bezpośrednio w samej materii życia codziennego”. Zmiana roli sztuki związana jest z jej nowym sposobem funkcjonowania w dzisiejszym społeczeństwie. [...]

PROCESUALNOŚĆ SZTUKI

Współczesne działania twórcze nie przystają do tradycyjnego modelu sztuki i jego teoretycznych metod analizy. Pojęcia, którymi posługiwano się w badaniach estetyki tradycyjnej, takie jak: piękno, dzieło sztuki, przeżycie artystyczne, wena twórcza są niezgodne z dzisiejszym myśleniem o sztuce. Jak zauważa Bogusław Jasiński: „sztuka próbuje nie być sztuką tworząc, jak gdyby bezpośrednio w samej materii życia codziennego” [1]. Zmiana roli sztuki związana jest z jej nowym sposobem funkcjonowania w dzisiejszym społeczeństwie. Procesualne współuczestnictwo twórcy i odbiorcy w kreacji rzeczywistości, nie polega wyłącznie na eksponowaniu dzieł, ale na ingerencji w sprawy bieżące. W sztuce wychodzącej poza tradycyjną estetykę postawa twórcy wobec inicjowania działań zmienia się znacząco. Zburzenie paradygmatu sztuki wiąże się z porzuceniem reguł tradycyjnej estetyki, która wyraża się immanentnie wobec świata zewnętrznego, poprzez wypracowane reguły obrazowania. Zastąpiona zostaje strategią twórczą opartą na praktycznym i bezpośrednim działaniu, które nie polega na tworzeniu jakości estetycznych uznawanych w świecie sztuki, ani nie zajmuje się ich krytyką, ale realnie oddziałuje na społeczeństwo. Skoncentrowanie się na złożoności zachowań człowieka, a nie na wyznaczaniu idealnego celu – pragnieniu oderwanym od realiów – powoduje, że świat empiryczny jawi się jako porządek dynamiczny i reformowalny, a nie jako ustalony i niezmienny. Porzucenie istniejącego stałego, skostniałego systemu pozwala skupić się na genezie faktu i jego powiązaniach z innymi, umożliwia również zaistnieć krytyce zreifikowanej doczesności [2]. Wyjście poza estetyczną immanencję łączy się ze sposobem działania charakterystycznym dla reakcyjnej praktyki artystycznej. Bunt i negacja, jako postawa charakterystyczna w ustanawianiu nowych wzorców artystycznych, często wykorzystywane były przez artystów awangardowych. „Konwencje te zmieniały się, przechodziły w inne coraz szybciej i w ten sposób obserwowaliśmy, szczególnie pod koniec XIX wieku, jak gdyby nanoszenie na siatkę artystyczną różnych zjawisk równocześnie, co powodowało ścieranie się tych zjawisk, konflikty i walkę” [3]. Postępująca „relatywizacja postaw twórczych [4]” oraz większa atomizacja sztuki doprowadziły do powstania „odrębnych stanowisk artystycznych [5]”, które reprezentowały myśl, że „każdy z artystów stwarza sobie swoją własną specyfikę [6]”. Pozwoliło to na wtapiania się sztuki w rzeczywistość, jak również odebrało sens podziałowi twórczości na materialną i niematerialną, na teorię i praktykę oraz osłabiło kryterium odkrywczości sztuki. W tej sytuacji zdystansowanie wobec życia codziennego charakterystyczne dla „świata sztuki” według Arthura C. Dantona zaczęło funkcjonować w zmienionej formule. Oprócz aktywizmu artystycznego pojawiła się sztuka kierująca się ku strategii utowarowienia dzieła. Poszukiwania twórcze opierające się na instytucjonalno-rynkowym systemie nie dążą do całkowitych zmian społecznych funkcji sztuki. Tworzą one zazwyczaj pospolite propozycje estetyczne w ramach nienaruszalnego jednorodnego systemu.

Próba utrzymania tradycyjnego modelu sztuki wpływa na to, że rzeczywistość przewrotnie musi się urzeczywistniać. Sposób organizacji obrazu według tradycyjnych kanonów bazujący na dystansie do życia, umożliwia tworzenie rozwiązań, które stają się często wyidealizowane i tym samym nierealne. Powoduje to, że sztukę uznaje się za przejaw wygody i zbytku, traktując ją jako dekorację i rozrywkę. Ta pozorna antysztuka zastąpiona zostaje fuzją twórczości z codziennością, która wpływa pozytywnie na tryb życia. W tym wypadku proces twórczy ma swój wkład w uspołecznianie (sztuka partycypacji). Polega na wychodzeniu poza partykularność jednostki na rzecz ogólnych wartości bezpośrednio związanych z życiem codziennym. Wówczas „tworzy się nie myśląc o tworzeniu [7]”, a teleologiczność związana bezpośrednio z wytyczaniem celu łączy się z przyczynowością mającą duży wpływ na proces twórczy. W konsekwencji zatraca się podział podmiotowo-przedmiotowy oddzielający byt od myślenia [8]. Nowy sposób podejścia do twórczości scala formę i treść dzieła, „albowiem dzieło sztuki powinno przedstawiać nie jakąś treść w jej ogólności jako takiej, lecz tę ogólność w formie bezwzględnie zindywidualizowanej i zmysłowo jednostkowej. Jeśli dzieło sztuki nie wychodzi z tej zasady, lecz wysuwa na czoło ogólność dla celów abstrakcyjnego pouczania, wówczas strona plastyczna i zmysłowa staje się zewnętrzną i zbyteczną dekoracją, a dzieło sztuki załamuje się sobie samym, gdyż forma i treść nie występują już tu jako na wskroś ze sobą zrośnięte [9]”. Według powyższej myśli twórczość zawsze odnosi się do konkretnej przestrzeni kulturowej, do złożonego zjawiska społecznego. Jej wpływ na zmienną rzeczywistość skraca odległość pomiędzy sztuką a codziennością. Umożliwia kształtowanie relacji społecznych, jak również (ale nie wyłącznie) pozwala na kontemplację nad „sztucznie wyodrębnionym przedmiotem poznania [10]”.

Praktyczność twórczości w życiu codziennym nie oznacza degradacji przekazu wizualnego ani nie osłabia złożoności interpretacyjnej działania artystycznego i środków jego wyrazu, ale dokonuje zmiany w sztuce, która polega „na nowym sposobie bycia zjawisk artystycznych, a nie na posiadaniu jakości estetycznych przez dzieła sztuki [11]”. Wartości rzeźbiarskie, malarskie lub graficzne w działaniach twórczych stają się istotne wówczas, kiedy uwaga nie koncentruje się na samym obiekcie, ale na wpływie jaki wywiera on na przestrzeń społeczną. Zamiana tradycyjnie rozumianego dzieła na procesualność działania zawiesza podział na ideę i sposób jej realizacji.

Proces twórczy wymaga uwzględnienia kontekstów, w związku z czym tworzy się wieloelementowy przekaz, w którym poszczególne jego części (w tym okoliczności, uwarunkowania czasowe i przestrzenne) mogą zmieniać sens i znaczenie pracy. Dochodzi tu do zespolenia praktyki z teorią, co skutkuje zwróceniem uwagi na ekspozycję. Utrudnia to wyznaczanie konkretnych granic dzieła sztuki i tym samym uniemożliwia traktowanie go jako obiektu, zdarzenia, akcji [12]. Stąd też definiowanie dzieła „jest czymś niepewnym, ponieważ (...) bierzemy pod uwagę tylko ostatni akt procesu twórczego, tzn. jeden moment w całym procesie twórczym, który jest czymś niezmiernie szczerym od tego, co my nazywamy dziełem sztuki i zdajemy sobie nawet sprawę, że właściwie to, co my rozumiemy pod pojęciem dzieła sztuki, ten obraz, który jest przedmiotem istniejącym w przestrzeni, w określonym materiale, albo nawet jest zdarzeniem istniejącym w czasie, że to jest właściwie przypadek szczególny, jakiś jeden moment procesu twórczego [13]”. Połączenie wydarzenia tu i teraz z ogólnymi prawami społecznymi – regułami, systemami oraz genezą historyczną – w nowych warunkach przestrzennych i czasowych jest za każdym razem na nowo organizowane [14]. W konsekwencji każda ingerencja twórcza ukazuje w subiektywny sposób rzeczy ogólnospołecznie istotne. Wieloelementowe działanie intensyfikując rzeczywistość wskazuje na problem społeczny, niekoniecznie go całościowo rozwiązuje. Istotne staje się nie tylko jak należy zmieniać świat, ale czy w ogóle da się go zmienić [15]. Obecnie sposób działania w sztuce nakierowany jest na urzeczywistnianie bezprzedmiotowości, a nie na uprzedmiotowienie tego, co bezprzedmiotowe. Procesualność staje się metodą powstrzymującą reifikację i jej następstwa np. wyobcowanie człowieka [16]. Odejście od fetyszyzacji i reifikacji sztuki nie łączy się tylko z efemerycznością, lecz powiązane jest kulturotwórczą rolą. W wyniku tego istotne staje się uspołecznianie sztuki w taki sposób, aby uwzględniała przestrzeń codzienności kształtującą się tu i teraz. Kontekstualny charakter społecznych działań twórczych hamuje powstawanie wąskich specjalizacji, które z jednej strony wpływają na doskonalenie umiejętności, a z drugiej urzeczawiają i ograniczają rozwój osobowości twórcy [17]. „(...) wynikłe z namiętności wyjałowienie osobowości w jej wyspecjalizowanym poświęceniu się czemuś jednostkowemu co tylko w wyobraźni podmiotu uchodzi za sprawę w naszym sensie, sam podmiot najczęściej karłowacieje w wielkiej skali wyspecjalizowania aż do granic zdziwaczenia” [18]. Złożona struktura działań twórczych bazuje na różnorodności świata zewnętrznego. Twórca dokonuje wyboru, a nie kompulsywnie powiela rzeczywistość. Selekcjonuje to, co ważne dla społeczeństwa poprzez współuczestnictwo i zaangażowanie w dzieło. „Dopiero z tych tak wielorako poplątanych oddziaływań wzajemnych między pojedynczymi ludźmi a społeczeństwem może się wyłonić osoba jako osobowość realna, tzn. istniejąca procesualnie” [19].

Cechy idealistyczne oraz utopie w sztuce przydatne w reformowaniu rzeczywistości mogą zaistnieć wówczas, gdy umocowane zostaną „w konkretnej egzystencji konkretnych ludzi w konkretnie społecznych sytuacjach” [20] i kiedy wznoszą się poza własną partykularność [21]. Odejście od subiektywnych doznań podmiotowych związane jest z krytyką zastanej codzienności i realnymi możliwościami jej rozwoju. Udział twórcy w zmianach rzeczywistości – nastawiony na ulepszanie istniejącego status quo, regulujący relację jednostki do społeczeństwa - umożliwia kształtowanie się indywidualności i sprzyja samodoskonaleniu. Tym samym pozwala dawać więcej innym.

[1] Bogusław Jasiński, Twórczość a sztuka. Wprowadzenie do estetyki procesów twórczych, Książka i Wiedza, Warszawa 1989, s. 9
[2] Więcej: Bogusław Jasiński, Estetyka realizmu György Lukácsa i jej przesłanki filozoficzne, Książka i Wiedza, Warszawa 1984.
[3] Jerzy Ludwiński, Perspektywy krytyki artystycznej, [w:] Sztuka w epoce postartystycznej i inne teksty, Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu, Biuro Wystaw Artystycznych we Wrocławiu, Poznań 2009, s. 23.
[4] Tamże, s. 24.
[5] Tamże, s. 25.
[6] Tamże, s. 25.
[7] Bogusław Jasiński, Twórczość a sztuka. Wprowadzenie do estetyki procesów twórczych, Książka i Wiedza, Warszawa 1989, s. 82.
[8] Zachowując dychotomię faworyzuje się ostatecznie teoretyczną myśl idealistyczną.
[9] G. Hegel, Wykłady o estetyce, t. I, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1967, s. 87.
[10] Bogusław Jasiński, Twórczość a sztuka. Wprowadzenie do estetyki procesów twórczych, Książka i Wiedza, Warszawa 1989, s. 174.
[11] Tamże, s. 248.
[12] W muzeach, w pewnym zakresie dzieło sztuki konstytuuje się na nowo. Więcej m.in.: Muzeum sztuki. Antologia, red. Maria Popczyk, Universitas, Kraków 2005; John Dewey, Sztuka jako doświadczenie, Ossolineum, Wrocław 1975.
[13] Jerzy Ludwiński, Funkcja i znaczenie galerii nieoficjalnych, [w:] Sztuka w epoce postartystycznej i inne teksty, Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu, Biuro Wystaw Artystycznych we Wrocławiu, Poznań 2009, s. 33.
[14] Więcej: György Lukács, Wprowadzenie do ontologii bytu społecznego, t. II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1984.
[15] Bogusław Jasiński, Twórczość a sztuka. Wprowadzenie do estetyki procesów twórczych, Książka i Wiedza, Warszawa 1989, s. 379.
[16] Wyobcowanie stwarza problemy, które często rozwiązywane są w transcendentny sposób. Likwidują rozwój i proces. W konsekwencji prowadzi to do zniekształceń w interpretacji rzeczywistości i negatywnych skutków. “Podobnie znane jest i to, że na takich drogach, od Gobineau przez Chamberlaina po Rosenberga-Hitlera, cała historia rozwoju ludzkości była przekształcona w nieznane trwanie rzekomo pierwotnych i w istocie niezmiennych własności rasowych”. György Lukács, Wprowadzenie do ontologii bytu społecznego, t. II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1984, s. 962.
[17] “Aby wykluczyć wszelkie zniekształcające uproszczenia trzeba stwierdzić, że naturalnie na poziomie partykularności w toku rozszerzenia się i doskonalenia społecznego podziału pracy musi się również tworzyć pewien rodzaj osobowości, i to na drodze równie społecznej, jak dokonuje się rozwój poszczególnych zdolności. (…) Wystarczy tylko pomyśleć o ludziach z biurokracji, zastygłych w rutynie, o karierowiczach i wazeliniarzach, o tyranach domowych itd., którzy nie tylko akceptują te swoje własności jako składniki własnej osobowości, lecz także ze strony otoczenia, właśnie dzięki tym cechom, a nie na przekór nim, uważani są za indywidualności”. Tamże, s. 849. [18] Tamże s. 1106.
[19] Tamże s. 1041.
[20] Tamże, s. 998.
[21] “Opinia publiczna, zarówno ta obiektywnie wyrażana, jak i ta spontanicznie szerząca się w życiu codziennym (...) działa w kierunku czynienia z partykularnością człowieka nie tylko czegoś nieprzezwyciężalnego, a nawet więcej, czegoś najusilniej pożądanego, lecz także w życiu codziennym nadają jej postać jakiegoś fetysza, jakiegoś nie podlegającego krytyce tabu. Wszystko to działa w kierunku kruszenia oporu ludzi przeciw ich własnemu wyobcowaniu”. Tamże, s. 1025.

Nominowani /
Nominees

  • Agnieszka Sukienniczak,
  • Bożena Paczoska,
  • Anna Walter,
  • Paulina Misiak,
  • Weizhi Chen,
  • Aleksandra Krystosiak,
  • Magdalena Bojko,
  • Alicja Maculewicz,
  • Paweł Furmanowski,
  • Daria Kostaniak,
  • Marika Stanisławska,
  • Maciej Tutak,
  • Jana Machowiak,
  • Bartosz Ługowski,
  • Marta Sucherska,
  • Olga Skliarska,
  • Piotr Owczarek,
  • Darya Trush,
  • Hanna Shumska,
  • Małgorzata Mycek,
  • Marta Kupsch,
  • Piotr Kacprzak,
  • Martyna Kasycz,
  • Wiktoria Dębińska,
  • Martyna Pakuła,
  • Magdalena Pacek,
  • Jadwiga Subczyńska,
  • Maciej Gąbka,
  • Joanna Targowicz,
  • Natalia Krynicka,
  • Barbora Vostalova,
  • Weronika Nowosad

    • Nominowani /
    Nominees

    Anna Walter

    Tytuł dyplomu:
    Obnażenia wewnętrzne

    Title of the work:
    Inner Exposures

    Promotor:
    dr hab. Marta Smolińska, prof. UAP,
    Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa
    Katedra Historii Sztuki i Filozofii

    Supervisor:
    dr hab. Marta Smolińska, UAP Professor,
    Faculty of Art Education and Curator Studies
    Department of History of Art and Philosophy

    Autoagresja to problem przemilczany społecznie i nietolerowany kulturowo, mimo tego, że dotyka coraz większej liczby kobiet. Ten okrutny spektakl fizycznego okaleczania odgrywany jest wstydliwie i po cichu; najczęściej samotnie, w domowym zaciszu. Próbując sobie poradzić z emocjonalnym napięciem, autoagresorki wykazują destruktywne, kompulsywne zachowania, takie jak samookaleczenia, bezwiedne wyrywanie włosów, głodówki czy sztucznie prowokowane torsje. Wystawa „Obnażenia wewnętrzne” stara się oddać za pomocą swojej struktury wieczne powroty do zmagań z samym sobą. Zaprasza odbiorców do najbardziej intymnej z przestrzeni wystawienniczych – prywatnego mieszkania, gdzie artystki wyjawiają najwstydliwsze z kobiecych emocji.

    Self-abuse is a publicly undiscussed and culturally unaccepted problem, although it affects more and more women. This cruel spectacle of physical mutilation is played out shamefully and quietly; most often in loneliness, at home. When trying to deal with emotional tension, self-abusing women exhibit destructive, compulsive behaviours such as self-mutilation, involuntary hair pulling, starvation and artificially provoked vomiting. The exhibition Inner Exposures tries to convey with its structure the eternal return to the struggle with oneself. It invites viewers to the most intimate exhibition space – a private apartment, where the artists reveal the most shameful of female emotions.

    Anna Walter Anna Walter Anna Walter Anna Walter Anna Walter Anna Walter Anna Walter Anna Walter

    Bartosz Ługowski

    Tytuł dyplomu:
    Łątka

    Title of the work:
    A Doll

    Promotor:
    prof. dr hab. Wiesław Koronowski,
    Wydział Rzeźby
    Katedra Rzeźby i Otoczenia

    Supervisor:
    prof. dr hab. Wiesław Koronowski,
    Faculty of Sculpture
    Department of Sculpture and Surroundings

    Praca z sylwetą ludzkiego ciała stanowi dla mnie nieustanną inspirację, a symulakrum człowieka, będące jednocześnie zwykłą zabawką, stanowi bazę dla kreowanych przeze mnie form. Jako że przedmiot, jakim jest lalka, staje na pograniczu świata materialnego i niematerialnego, tworzy dla mnie idealny materiał badawczy. W swojej pracy magisterskiej pragnę zanalizować różnice i podobieństwa między światem rzeczywistym i wirtualnym w odniesieniu do rzeźby figuratywnej. Rzeźba spoglądająca w wirtualną przestrzeń daje odbiorcy możliwość pozostania obojętnym wobec samej formy jako takiej lub czynnej obserwacji poprzez zaciekawienie widza wirtualnym wymiarem. Wszystkie współistniejące przedstawienia mają tę samą możliwość, jaką jest interakcja z obiektem, aktywizacja obserwującego jest dla mnie bowiem elementem kluczowym.

    Technika:
    – drewno,
    – tworzywo sztuczne,
    – gogle VR,
    – smartfon.

    Wymiary:
    – 170x45x45cm,
    – 140x20x15 cm,
    – 15x8x1 cm,
    – 12x11x9 cm.

    Liczba wszystkich elementów: 4

    Working with a silhouette of the human body is a constant inspiration for me. The human simulacrum, which is also an ordinary toy, is the basis for the forms I create. The object, a doll, is an ideal research material for me as it stands on the border between the material and non-material worlds. In my diploma project, I intend to analyse differences and similarities between the real and the virtual worlds in relation to figurative sculpture. Looking into the virtual space, the sculpture allows the viewers to remain indifferent to the form itself or to actively observe it. All the coexisting elements of the work have the same possibility of interacting with the object because it is crucial for me to activate the observer.

    Bartosz Ługowski Bartosz Ługowski Bartosz Ługowski Bartosz Ługowski Bartosz Ługowski Bartosz Ługowski Bartosz Ługowski Bartosz Ługowski

    Bożena Paczoska

    Tytuł dyplomu:
    MÔG

    Title of the work:
    MÔG

    Promotor:
    dr hab. Sonia Rammer, prof. UAP,
    Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa
    Katedra Historii Sztuki i Filozofii

    Supervisor:
    dr hab. Sonia Rammer, UAP Professor,
    Faculty of Art Education and Curatorial Studies
    Department OF History of Art and Philosophy

    Cykl „MÔG” (po kaszubsku pamięć) jest próbą odtworzenia w formie plastycznej, tego co ulotne, czasami nieistniejące, a jednocześnie prawdziwe, odtworzenia tego, co pozawerbalne, a jednocześnie odczuwalne. Punktem wyjścia stało się osobiste doświadczenie morskiego pejzażu. Pracę dyplomową rozpoczynają grafiki powstałe w technice sitodruku, które w dalszych działaniach przeobrażają się w ręczne rysunki piórkiem. Wielogodzinne poszukiwanie adekwatnej formy i nanoszenie na białą płaszczyznę delikatnego rysunku odzwierciedla obsesyjne podążanie za pejzażem istniejącym w pamięci, a właściwie w wyobraźni.

    Technika:
    – sitodruk: tryptyk 100x70 cm; dwa dyptyki 21x29,7 cm; cykl 8 odbitek 21x29,7 cm; cykl 6 odbitek 50x70 cm;
    – rysunek piórkiem: dyptyk 21x29,7 cm; cykl czterech prac 35x100 cm.

    The series entitled MÔG (which means memory in the Kashubian language) is an attempt to recreate in a visual form that which is fleeting, sometimes non-existent and at the same time real; to recreate that which is non-verbal and at the same time felt. The starting point was the personal experience of a sea landscape. The diploma thesis begins with graphics created using the silk-screen technique, which then transform into hand drawings made with a feather pen. Many hours of searching for the right form and putting a delicate drawing on a white surface reflect an obsessive search for a landscape existing in memory, or rather in the imagination.

    Bożena Paczoska Bożena Paczoska Bożena Paczoska Bożena Paczoska Bożena Paczoska Bożena Paczoska Bożena Paczoska Bożena Paczoska Bożena Paczoska

    Darya Trush

    Tytuł dyplomu:
    Hello ME

    Title of the work:
    Hello ME

    Promotor:
    dr hab. Tomasz Kalitko, prof. UAP,
    Wydział Malarstwa i Rysunku
    II Katedra Malarstwa

    Supervisor:
    dr hab. Tomasz Kalitko, UAP Professor,
    Faculty of Painting and Drawing
    II Department of Painting

    Hello ME to projekt artystyczny, który przedstawia mojego awatara, stworzonego w aplikacji ZEPETO. Mój awatar bada rzeczywistość wokół siebie, nawiązuje relacje z widzem, niejako stanowi sam o sobie, a w końcu wędruje pomiędzy światem cyfrowym i realnym. Przekroczył też początkową rolę mojego portretowego odwzorowania, by stać się czymś autonomicznym. Malując obrazy skupiałam się na głębi emocji mojej żywej, wirtualnej postaci– reprezentacji, na jej mimice i gestach. Green screen pozwala skoncentrować się na awatarze, jednocześnie pozostając symbolem potencjalności wydarzeń i narracji. Seria moich prac stanowi dążenie do zrozumienia istoty związku człowieka i awatara, a także własnej osobowości i cielesności w kulturze cyfrowej.

    Technika:
    – 8 obrazów malarskich w różnych wymiarach, obrazy bez tytułów, olej, akryl, spray, markery (technika mieszana) na płótnie
    – książka artystyczna w formacie 20x20 cm, haft na tkaninie.

    Wymiary:
    – 53x45 cm,
    – 107x162 cm,
    – 21x24cm,
    – 67x76,5 cm,
    – 51x67 cm,
    – 117,5x116 cm,
    – 70x70 cm,
    – 59x60 cm.

    Hello ME is an art project that shows my avatar, created in the ZEPETO application. My avatar explores the surrounding reality, establishes relationships with the viewers, somehow constitutes itself and finally wanders between the digital and real worlds. It has also gone beyond the original role of my portrait representation to become autonomous. While painting these pictures, I focused on the depth of emotions of my living, virtual character- representation, its facial expressions and gestures. The green screen makes it possible to focus on the avatar, which remaining a symbol of the potential character of events and narratives. The series of my works is an attempt to understand the essence of the relationship between a human being and an avatar, as well as my own personality and corporeality in digital culture.

    Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush Darya Trush

    Hanna Shumska

    Tytuł dyplomu:
    Tymczasowa mapa tymczasowych miejsc

    Title of the work:
    A Temporary Map of Temporary Places

    Promotor:
    dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP,
    Wydział Malarstwa i Rysunku
    I Katedra Malarstwa

    Supervisor:
    dr hab. Dominik Lejman, UAP Professor,
    Faculty of Painting and Drawing
    I Department of Painting

    Prezentowana praca porusza problem przedstawienia konfliktów zbrojnych w Internecie, wpływ nadmiaru informacji na przestrzeń rzeczywistą. Odnosi się do mapy spersonifikowanej, która łączy w sobie jednocześnie wirtualne i rzeczywiste miejsca z treściami dotyczącymi wojny na Ukrainie i w innych kątach świata. Praca jest połączeniem tradycji malarstwa ściennego i nowych mediów, również ma aspekt interaktywny i partycypacyjny, ponieważ każdy z odbiorców może aktywować krótkie animacje przy pomocy własnej komórki i aplikacji Augmenta.

    W dzisiejszych czasach zmienił się status mapy i położenie granic. Nasze życie staje się hybrydą rzeczywistej i wirtualnej przestrzeni, prawdziwych oraz fikcyjnych miejsc. Podobnie współczesny człowiek staje się hybrydą, bez końca klonując swój wizerunek i pozostawiając ślady swojej działalności w Internecie. Co pozostanie po naszym tymczasowym pokoleniu: chmury śmieci oraz tymczasowych plików?

    Technika:
    – malarstwo ścienne,
    – projekcje animowane,
    – rozszerzona rzeczywistość.

    Wymiary:
    – praca była pokazana na 3 ścianach: 3x4 m, 3x3,5 m, 3x3,5 m. Dodatkowo ściana z małymi znaczkami dla rozszerzonej reczywistośći: 3x5m.

    This work deals with the problem of how armed conflicts are presented on the internet and how the excess of information affects real space. It refers to a personalised map that combines both virtual and real places with content related to the war in Ukraine and other corners of the world. The work combines the tradition of wall painting and new media. It also has an interactive and participatory aspect because each viewer can activate short animations using their own smartphone and Augmenta application. Nowadays, the status of the map and the location of the borders have changed. Our life becomes a hybrid of real and virtual spaces, real and fictional places. Similarly, modern man becomes a hybrid by endlessly cloning their image and leaving traces of their activities on the internet. What will be left of our temporary generation: clouds of garbage and temporary files?

    Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska Hanna Shumska

    Jadwiga Subczyńska

    Tytuł dyplomu:
    Dryfujące cząstki

    Title of the work:
    Drifting Particles

    Promotor:
    prof. dr hab. Konrad Kuzyszyn,
    Wydział Fotografii
    Katedra Fotografii

    Supervisor:
    prof. dr hab. Konrad Kuzyszyn,
    Faculty of Photography
    Department of Photography

    Wystawa prezentuje wizję inteligentnej substancji, która się multiplikuje, przejmując kontrolę nad postapokaliptyczną rzeczywistością. Biomasa zajmuje martwe zbiorniki, błękitną toń wody, którą człowiek skazał na wyjałowienie z życia. Inteligentna, ponadgatunkowa materia przyjmuje antropomorficzne kształty, ironizując na temat ludzkiego kształtu. Obiekty towarzyszące projekcji wideo tworzą swoisty ekosystem, który dzięki swojej wrażliwej tkance nieustannie zmienia się pod wpływem tlenu i światła. Spalające się rośliny znad martwego zbiornika dryfują w przestrzeni ekspozycji, dystrybuując wraz z dymem zgromadzoną w swoich fizycznych pokładach informację. Człowiek znajduje schronienie w szałasie, który, rozświetlony ekranem, przypomina o bezpieczeństwie i pozwala palpacyjnie zgłębiać wirtualną warstwę wystawy. Może przyjrzeć się, jak inteligentna materia odnajduje swoje miejsce w fizycznym świecie.

    Praca składa się z:
    – projekcji video (3x1.8 m), możliwość dostosowania do przestrzeni, projektor full HD,
    – szałasu (2.30x1.8 m) wykonanego z kijów bambusowych oraz tkanin
    – tabletu z 47 zdjęciami, umieszczonego wewnątrz szałasu,
    – dźwięku wydobywającego się z wnętrza szałasu (mały głośnik bezprzewodowy),
    – dźwięku wydobywającego się z wnętrza szałasu (mały głośnik bezprzewodowy),
    – obiektów z żelatyny roślinnej (około 8 sztuk, z czego największy 1,5 m średnicy to plama na podłodze przed projektorem, a reszta to około 30cm obiekty)
    – kadzideł naturalnych w formie stożków (3 cm, suszone zioła, 4 sztuki).

    The exhibition features a vision of an intelligent substance that multiplies itself by taking control of the post-apocalyptic reality. The biomass occupies dead reservoirs, the blue depths of water that man has condemned to death. The intelligent, supra-species matter takes anthropomorphic shapes, mocking the human shape. The objects accompanying the video projection form a specific ecosystem which, thanks to its sensitive tissue, constantly changes under the influence of oxygen and light. Burning plants above the dead tank drift in the exhibition space, distributing information gathered in their physical layers along with the smoke. Man finds refuge in a hut which, illuminated by a screen, reminds us of safety and allows us to explore the virtual layer of the exhibition. One can observe how the intelligent matter finds its place in the physical world.

    Jadwiga Subczyńska Jadwiga Subczyńska Jadwiga Subczyńska Jadwiga Subczyńska Jadwiga Subczyńska Jadwiga Subczyńska Jadwiga Subczyńska Jadwiga Subczyńska

    Maciej Gąbka

    Tytuł dyplomu:
    Familiar feeling

    Title of the work:
    Familiar feeling

    Promotor:
    prof. dr hab. Piotr Kurka,
    Wydział Animacji i Intermediów
    Katedra Intermediów

    Supervisor:
    prof. dr hab. Piotr Kurka,
    Faculty of Animation and Intermedia
    Department of Intermedia

    Familiar feeling to interdyscyplinarny projekt badawczy, który opiera się na analizowaniu pojęcia normy i normatywności w zakresie socjologicznym oraz kulturoznawczym. Wykonywane w ramach niego realizacje przedstawiane są jako reprezentacje poszczególnych zachowań normatywnych i stanowią wizualizację autorytarnego wpływu norm na człowieka. Modelowy sposób pokazywania sztuki służy do eksponowania obiektów, których treść nawiązuje do modelowego myślenia przez pryzmat towarzyszących nam norm kulturowych.

    Rzeźby:
    – Soft touch I, 145x95x5 cm, druk UV na materiale syntetycznym, 2020,
    – Familiar feeling (Wunder–baum project), 75,2x29,4x1,6 cm, marmur, 2019,
    – Familiar feeling (Wunder–baum project), 43,5x47x1,6 cm, marmur, 2019.

    Fotografie:
    – Familiar feeling (Ipoone 8), 46x60 cm, fotografia, 2020,
    – Familiar feeling (USB 2.0), 70x52 cm, fotografia, 2020,
    – Familiar feeling (Fintorp; 365+), 70x52 cm, fotografia, 2020,
    – Familiar feeling (Memory card), 70x52 cm, fotografia, 2020.

    Fotografie:
    – Everything is just fine You have lifetime guarantee, 96x32x10 cm, ekran LED P10, 2020.

    Familiar Feeling is an interdisciplinary research project based on analysing the concept of norm and normativity in sociological and cultural terms. The works are presented as representations of particular normative behaviours and visualise the authoritarian influence of norms on people. The model way of showing art is used to display objects whose content refers to model thinking through the prism of cultural norms accompanying us.

    Maciej Gąbka Maciej Gąbka Maciej Gąbka Maciej Gąbka Maciej Gąbka Maciej Gąbka Maciej Gąbka Maciej Gąbka

    Magdalena Pacek

    Tytuł dyplomu:
    Obraz odtajniony

    Title of the work:
    Declassified Image

    Promotor:
    prof. dr hab. Konrad Kuzyszyn,
    Wydział Fotografii
    Katedra Fotografii

    Supervisor:
    prof. dr hab. Konrad Kuzyszyn,
    Faculty of Photography
    Department of Photography

    W swoim ogrodzie znalazłam stare szyby, które niegdyś były częścią dawnej szopki. Leżały tam już kilka lat, przez co natura (narośla, trawa, błoto, owady) zdążyła pozostawić na nich swój ślad. Kiedy tylko je dojrzałam, od razu poczułam, że muszę coś z nimi zrobić, zobaczyłam obraz. To szkło spodobało mi się od samego początku. Postanowiłam zbudować z tychże szyb swoje schronienie, świetlno–szklaną konstrukcję. Poczułam w sobie lekką beztroskę i możliwość uruchomienia w sobie dziecięcej przyjemności budowania czegoś z niczego, budowania swojej bazy wypełnionej obrazami natury. Był to też moment metaforyczny odtajniania obrazu utajonego. Ciemny ogród był porównywalny do ciemni, szyby potraktowałam jak płyty szklane, na które pada światło z powiększalnika, a następnie przy użyciu chemii fotograficznej objawia się na nich obraz. Postanowiłam stworzyć dialog obrazowy pomiędzy wideo– performansem a obiektami, będącymi przedstawicielami szeroko pojętego medium fotografii. Każdy z tych obiektów jest moją interpretacją i badaniem obrazów natury, które powstały na szybach. Moja praca jest trochę o tęsknocie: za domem; za źródłem; pochodzeniem siebie i pochodzeniem obrazu; za beztroskim pozyskiwaniem; przypadkiem twórczym; za obrazem tak naturalnym, jak natura sama w sobie. Jest to też tęsknota za czystą przyjemnością patrzenia; za wniknięciem w złożoność struktury obrazu (począwszy od technik i gestów fotografii tradycyjnej, po możliwości i specyfikę fotografii cyfrowej). Jest też refleksją na temat obrazu fotograficznego – jego złożonością, odmiennością i ontologią.

    Technika oraz wymiary prac:
    – wideo–performans, 11 min,
    – pięć odbitek barytowych na szybach, ok. 50x60 cm oraz ok. 100x120 cm, 2019,
    – pierwszy obiekt stalowy, 100x120x110 cm,
    – drugi obiekt stalowy, 100x140x110 cm,
    – obiekt szklany, druk UV, 60x130 cm,
    – szyba, 130x60 cm,
    – prototyp skanera, ok. 60x130x60 cm, szyba 130x60 cm,
    – live streaming na telewizorze 61’’.

    In my garden, I found old panes that used to be part of an old shed. They had been lying there for several years and so nature (plants, grass, mud and insects) has left its mark on them. As soon as I saw them, I immediately felt that I had to do something with them. I saw a picture. I liked this glass from the very beginning. I decided to use these panes to build my shelter, a light and glass structure. I felt a light carelessness in myself and the possibility of activating the childish pleasure of building something out of nothing, building my base filled with images of nature. It was also a metaphorical moment for declassifying the latent image. The dark garden was like a darkroom. I treated the panes as glass plates on which light from an enlarger fell. Then, I used photographic chemicals to reveal the image on them. I decided to create a pictorial dialogue between video-performance and objects representing the medium of photography in a broad sense. Each of these objects is my interpretation and study of the images of nature on the glass. My work is a bit about longing for: home; roots; the origin of oneself and the origin of the image; carefree sourcing; a creative case; and an image as natural as nature itself. It is also a longing for the sheer pleasure of seeing; for penetrating the complexity of the image structure (from the techniques and gestures of traditional photography to the possibilities and specificity of digital photography). It is also a reflection about a photographic image – its complexity, dissimilarity and ontology.

    Magdalena Pacek Magdalena Pacek Magdalena Pacek Magdalena Pacek Magdalena Pacek Magdalena Pacek Magdalena Pacek Magdalena Pacek Magdalena Pacek

    Małgorzata Mycek

    Tytuł dyplomu:
    Wysypisko wspomnień

    Title of the work:
    A Dump of Memories

    Promotor:
    dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP,
    Wydział Malarstwa i Rysunku
    I Katedra Malarstwa

    Supervisor:
    dr hab. Dominik Lejman, UAP Professor,
    Faculty of Painting and Drawing
    I Department of Painting

    Jako podłoże malarskie wykorzystuję plastikowe materiały, które są odpadami z drukarni wielkoformatowej. Podobne śmieci często można znaleźć w odmętach wiejskiego gospodarstwa, a zastosowanie znajdują przy wielu pracach porządkowych, np. zabezpieczają drewno opałowe przechowywane na zewnątrz domu. Na wsi nic nie może się zmarnować. Przy każdym domu znajduje się prywatne, mniej lub bardziej ukryte, gratowisko, gdzie „chomikuje się” złom, plastikowe śmieci, stare meble i zabawki. Przedmioty te przechowywane są, ponieważ kiedyś mogą stanowić świetny budulec dla przydomowych dekoracji lub wynalazków. U mnie plastikowy odpad znalazł zastosowanie jako substytut płótna.

    Na śmieciowym materiale stworzyłam swego rodzaju pamiętnik. Każda scena bazuje na wspomnieniu z rodzinnej wsi.

    Słowa kluczowe:
    – wieś,
    – śmieci,
    – wspomnienia,
    – sentymenty.

    I have made the painting substrate of plastic waste from a large-format printing house. Similar rubbish can often be found in rural farms where it is used in many cleaning works, for example, to protect firewood stored outside a house. In the countryside, nothing can be wasted. Each farm has a private, more or less hidden, garbage dump, where scrap metal, plastic rubbish, old furniture and toys are stored. These items are stored because they could once be used in home decorations or inventions. I have used the plastic waste as a substitute for linen. I have created a kind of diary on the rubbish material. Each scene is based on the memory of my home village.

    Małgorzata Mycek Małgorzata Mycek Małgorzata Mycek Małgorzata Mycek Małgorzata Mycek Małgorzata Mycek Małgorzata Mycek

    Marta Kupsch

    Tytuł dyplomu:
    W poszukiwaniu równowagi

    Title of the work:
    In Search of Balance

    Promotor:
    dr Adam Nowaczyk, ad.,
    Wydział Rysunku i Malarstwa
    Katedra Rysunku

    Supervisor:
    dr Adam Nowaczyk, ad.,
    Faculty of Painting and Drawing
    Department of Drawing

    W swoich pracach buduję przestrzeń, w której czerń nacechowana jest pozytywnie, a geometria oparta na formie tryptyku oraz koncepcji mandali stanowi swoiste bramy czy też mosty pomiędzy kulturą Zachodu, z której się wywodzę, a inspirującą mnie myślą Wschodu. Cykl „W poszukiwaniu równowagi” jest wynikiem osobistych poszukiwań i procesów rysunkowych dotyczących zagadnienia czerni, bieli, światła i procesualności. Zarówno obserwacja otaczającej rzeczywistości, jak i wyczulenie na wewnętrzne procesy myślowe pobudzały intuicyjne kreowanie form umożliwiających uniwersalizację subiektywnych doświadczeń.

    Technika:
    – węgiel na papierze,
    – cztery rysunki o wymiarach 130x130 cm,
    – siedem rysunków 150x150 cm,
    – dwa 140x140 cm.

    In my works, I build a space in which the blackness has positive features, and the geometry based on the form of a triptych and the concept of a mandala constitute gates or bridges between the Western culture, from which I come, and the Eastern thought that inspires me. The series entitled In Search of Balance is the result of my personal search and drawing processes concerning the issue of black, white, light and processuality. Both the observation of the surrounding reality and sensitivity to internal thought processes stimulated the intuitive creation of forms enabling the universalisation of subjective experiences.

    Marta Kupsch Marta Kupsch Marta Kupsch Marta Kupsch Marta Kupsch Marta Kupsch Marta Kupsch Marta Kupsch

    Marta Sucherska

    Tytuł dyplomu:
    Proces nieustannego scalania

    Title of the work:
    A Process of Constant Consolidation

    Promotor:
    prof. dr hab. Jacek Jagielski,
    Wydział Rzeźby
    Katedra Rzeźby i Działań Przestrzennych

    Supervisor:
    prof. dr hab. Jacek Jagielski,
    Faculty of Sculpture
    Department Sculpture and Spatial Activities

    Proces nieustannego scalania jest moim autoportretem. Negatywne reakcje na sytuacje życiowe stają się dla mnie dosłownie naroślami i przywarami, taki stan rzeczy jest trudny nie tylko dla otoczenia, ale również dla mnie samej. Zarówno ja, jak i odbiorcy musimy zwiększyć wysiłek, dokonać przewartościowań bądź zmniejszyć ilość przywar, aby współuczestniczyć w procesie scalania. W momencie kiedy się rozpadamy widać nasze wszystkie części składowe, a w ruchu są ukryte, przysłonięte i zamazane. Połowiczne odrysy mojego ciała są niejako oznaką walki z tym wszechogarniającym i pochłaniającym podziałem. Moja wypowiedź artystyczna jest wynikiem połączenia w całość tych aspektów.

    Technika:
    – działanie przestrzenne z obiektem wykonanym z gipsu (176x70x50 cm),
    – dywan 3x4 m,
    – zapis wideo.

    A Process of Constant Consolidation is my self-portrait. Negative reactions to life situations literally become my excrescence and vices. This is difficult not only for my environment, but also for me. Both I and the viewers have to make more effort and re-evaluate or reduce the number of vices to participate in the process of consolidation. When we fall apart, all our component parts are visible, and in motion they are hidden, obscured and blurred. The partial contours of my body are a sign of fight against this all-consuming and absorbing division. My artistic statement is the result of combining these aspects together.

    Marta Sucherska Marta Sucherska Marta Sucherska Marta Sucherska Marta Sucherska Marta Sucherska Marta Sucherska Marta Sucherska

    Martyna Pakuła

    Tytuł dyplomu:
    Mój Inny

    Title of the work:
    My Other

    Promotor:
    prof. dr hab. Maciej Kurak,
    Wydział Grafiki i Komunikacji Wizualnej
    Katedra Grafiki

    Supervisor:
    prof. dr hab. Maciej Kurak,
    Faculty of Graphic Arts and Visual Communication
    Department of Graphic Arts

    Tytuł i koncept pracy nawiązuje do dyskursów miłosnych Barthes’a i opisuje w sposób uniwersalny zjawisko „nieszczęśliwej miłości”. Projekt składa się z dwóch elementów. Pierwszym z nich jest książka artystyczna z nadrukowanym autorskim wierszem i ilustracjami wykonanymi haftem maszynowym. Drugim elementem jest instalacja – kula emitująca białe światło zamknięta w szklanym sześcianie. Praca porusza wątki idealizacji i natrętnego myślenia o obiekcie nieodwzajemnionych uczuć. Inny został ukazany jako kula wytwarzająca białe światło. Założeniem pracy jest ukazanie, że czasami miłość jest jedynie iluzją, a obiekt uczuć wcale nie jest idealny.

    Technika:
    – książka artystyczna: 21x21 cm,
    – druk na tkaninie połączony z haftem maszynowym,
    – instalacja świetlna umieszczona w przestrzeni: szklana konstrukcja 30x30x30 cm.

    The title and concept of the work refer to Barthes’ love discourses and describe the phenomenon of ‘unhappy love’ in a universal manner. The project consists of two elements. The first is an art book with a printed poem and illustrations made with machine embroidery. The second element is an installation – a ball emitting white light enclosed in a glass cube. The work touches upon the issues of idealisation and intrusive thinking about the object of unrequited feelings. The other is shown as a ball producing white light. The premise of the work is to show that sometimes love is only an illusion and the object of feelings is not perfect at all.

    Martyna Pakuła Martyna Pakuła Martyna Pakuła Martyna Pakuła Martyna Pakuła Martyna Pakuła Martyna Pakuła Martyna Pakuła

    Olga Skliarska

    Tytuł dyplomu:
    Ciało rozszerzone

    Title of the work:
    Body enlarged

    Promotor:
    prof. dr Janusz Bałdyga,
    Wydział Rzeźby
    Katedra Rzeźby i Działań Przestrzennych

    Supervisor:
    prof. dr Janusz Bałdyga,
    Faculty of Sculpture
    Department of Sculpture and Spatial Activities

    Praca, składająca się z trzech minimalistycznych ceramicznych rzeźb, to w rzeczywistości obiekty zintegrowane z trzema częściami ciała, dedykowane kolejno głowie, rękom (dłoniom), nogom (stopom). Wykonane są z uwzględnieniem rozmiarów mojego ciała. Pracę dopełnia seria zdjęć i wideo dokumentujące proces interakcji obiektu z ciałem w różnych sytuacjach przestrzennych. Stworzone przeze mnie obiekty dla ciała powstają w twardym materiale i służą ograniczeniu mojego ruchu fizycznego. Można powiedzieć, że mają funkcje ochronne, ale nie możemy zapominać o ceramice jako o kruchej, delikatnej materii, którą łatwo uszkodzić. Materiał wpływa na charakter ruchu i status „kruchej” obecności.

    Ilość elementów pracy:
    – 3 obiekty ceramiczne,
    – 3 zdjecia,
    – 1 praca video,
    – 1 slajd.

    The work consists of three minimalist ceramic sculptures, which are in fact objects integrated with the three parts of the body, dedicated to the head, hands (palms) and legs (feet). They have been made based on my body size. The work is completed by a series of photos and videos documenting the process of the object-body interaction in various spatial situations. The objects I create for the body are made of hard material and serve to limit my physical movement. They can be said to serve a protective function, but we must not forget about ceramics as a fragile, delicate matter that can be easily damaged. The material affects the nature of the movement and the status of the ‘fragile’ presence.

    Olga Skliarska Olga Skliarska Olga Skliarska Olga Skliarska Olga Skliarska Olga Skliarska Olga Skliarska Olga Skliarska

    Paulina Misiak

    Tytuł dyplomu:
    Lost Landscapes – wieloznaczność i symbolika neotradycjonalistycznego malarskiego pejzażu w perspektywie autorskich, subiektywnych poszukiwań twórczych

    Title of the work:
    Lost Landdscapes: The Ambiguity and Symbolism of the Neo–traditional Painterly Landscape from the Perspective of the Author's Subjective Creative Searches

    Promotor:
    dr hab. Rafał Łubowski, prof. UAP,
    Katedra Interdyscyplinarna
    Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa

    Supervisor:
    dr hab. Rafał Łubowski, UAP Professor,
    Faculty of Art Education and Curatorial Studies
    Department of Interdisciplinary Studies

    Tytułowe pejzaże utracone to zainspirowany osobistym doświadczeniem kwarantanny cykl pięciu malarskich pejzaży całkowicie lub częściowo owiniętych czarną folią. Obrazy poddane procesom dezynfekcji, stając się częścią skomplikowanego biotopu, zaczęły wzbudzać pytania o to, czym są nie tylko jako obiekty, lecz także czym jest to, co przedstawiają. Folia skłania do refleksji nad symboliczną czarną materią zarówno w kontekście środowiska naturalnego, sztuki, rzeczywistości społecznej w okresie epidemii czy wreszcie w kontekście osobistej drogi twórczej i, niczym kurtyna w nieustającym przedstawieniu zmieniającego się świata, zwiastuje kolejny akt.

    Technika, wymiary i ilości poszczególnych elementów pracy (5 obrazów):
    – nr 1, olej na płótnie, czarna folia, 120x120 cm,
    – nr 2, olej na płótnie, czarna folia, 120x120 cm,
    – nr 3, olej na płótnie, czarna folia, 120x120 cm,
    – nr 4, olej na płótnie, czarna folia, 120x120 cm,
    – nr 5, olej na płótnie, czarna folia, 120x120 cm.

    The title Lost Landscapes is a series of five painted landscapes, completely or partially wrapped in black foil, inspired by a personal experience of quarantine. Subjected to disinfection processes and becoming part of a complex biotope, the images began to ask what they are as objects and what they represent. The foil encourages reflection on the symbolic black matter in the context of the natural environment, art, social reality during the epidemic and, finally, a personal creative path. Like a curtain in an incessant presentation of the changing world, it heralds another act.

    Paulina Misiak Paulina Misiak Paulina Misiak Paulina Misiak Paulina Misiak Paulina Misiak Paulina Misiak Paulina Misiak

    Piotr Owczarek

    Tytuł dyplomu:
    Źrzadło

    Title of the work:
    A Mirror

    Promotor:
    prof. dr hab. Wiesław Koronowski,
    Wydział Rzeźby
    Katedra Rzeźby i Otoczenia

    Supervisor:
    prof. dr hab. Wiesław Koronowski,
    Faculty of Sculpture
    Department of Sculpture and Surroundings

    Praca dyplomowa „Źrzadło” składa się z trzech, polichromowanych rzeźb, utrzymanych w stylistyce rzeźby figuratywnej ustawionych na stalowo– drewnianych postumentach. Przedstawiają one nagie, męskie figury, poddane widocznym oraz rozległym deformacjom. Każda z nich została przedstawiona w odmiennych pozycjach: ciała leżącego na prawym boku; pochylonej ku przodowi, kroczącej postaci oraz ostatnia – znajdująca się w pozycji siedzącej. Źrzadło poprzez przedstawienie rachitycznych, ułomnych oraz zdeformowanych męskich ciał ma skłonić do refleksji oraz dialogu nad kondycją współczesnego mężczyzny.

    Technika i wymiary (materiał silikon):
    – leżąca: dł.: 140 cm, szer.: 55 cm, wys.: 40 cm,
    – stojąca: wys.: 110 cm, szer.: 35 cm,
    – siedząca: dł.: 135 cm, wys.: 70 cm, szer.: 80 cm.

    The diploma project entitled A Mirror consists of three polychrome sculptures, in the style of figurative sculpture, placed on steel and wooden plinths. They show naked, male figures, subjected to visible and extensive deformations. Each of them is presented in a different position: a body lying on its right side, a walking figure leaning forward and a figure in a sitting position. By presenting rickety, defective and deformed male bodies, the project is supposed to encourage reflection and dialogue on the condition of contemporary men.

    Piotr Owczarek Piotr Owczarek Piotr Owczarek Piotr Owczarek Piotr Owczarek Piotr Owczarek Piotr Owczarek Piotr Owczarek

    Weizhi Chen

    Tytuł dyplomu:
    Szanghaj i Poznań – Widoki
    Shanghai and Poznan – The Views

    Title of the work:
    Shanghai and Poznań: Views

    Promotor:
    dr hab. Rafał Łubowski, prof. UAP,
    Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa
    Katedra Interdyscyplinarna

    Supervisor:
    dr hab. Rafał Łubowski, UAP Professor,
    Faculty of Art Education and Curatorial Studies
    Department of Interdisciplinary Studies

    Moją intencją podczas tworzenia tej pracy było wyrażenie tego, co czułam wraz z początkiem 2020 roku, kiedy to nastąpił wybuch pandemii koronawirusa w kraju, z którego pochodzę, czyli w Chinach. W tym czasie była to główna i praktycznie jedyna informacja, która wypełniała chińskie media społecznościowe oraz portale informacyjne. Niedługo później wirus zaczął rozprzestrzeniać się w innych krajach, ostatecznie obejmując cały świat. W tym również Polskę, w której, podobnie jak wcześniej w Chinach, temat koronawirusa zaczął okupować wszystkie media. W moje pracy dyplomowej chciałam ująć emocje, które towarzyszyły mi w tym czasie, w czasie pandemii i towarzyszącej jej izolacji. Izolacji, którą z jednej strony wymuszała sama sytuacja epidemiologiczna, ale z drugiej strony – którą budowały docierające do nas informacje. Pojawiające się w nich lęk i niepewność zaczęły oddalać od siebie ludzi, często tworząc dystanse trudne, a niekiedy nawet już niemożliwe, do pokonania.

    Technika:
    – trzy niezależne filmy; 02 min 41 sec (każdy); 1080x1920p; kolor, z dźwiękiem.

    When creating this work, I intended to express what I felt at the beginning of 2020, when the coronavirus pandemic broke out in my country of origin, China. At that time, it was the main and practically the only information that filled Chinese social media and news portals. Soon, the virus began to spread in other countries and, eventually, worldwide. It also affected Poland, where, as before in China, the topic of the coronavirus began to occupy all the media. In my diploma project, I want to capture the emotions that accompanied me during the pandemic and the related isolation. The isolation was forced by the epidemiological situation and the news that reached us. The fear and uncertainty evoked by them made people avoid each other, often creating distances that are difficult and sometimes even impossible to overcome.

    Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen Weizhi Chen

    Wiktoria Dębińska

    Tytuł dyplomu:
    Konstrukty domowości

    Title of the work:
    Constructs of Being at Home

    Promotor:
    prof. dr hab. Piotr Szurek,
    Wydział Grafiki i Komunikacji Wizualnej
    Katedra Grafiki

    Supervisor of the practical project:
    prof. dr hab. Piotr Szurek,
    Faculty of Graphic Arts and Visual Communication
    Department of Graphic Arts

    Cykl grafik jest moim osobistym poszukiwaniem domowości. Ważnym elementem jest 37 krótkich wypowiedzi osób zaangażowanych w projekt, na których później bazowałam tworząc bryły. Osiem grafik odpowiada na hasła najczęściej powtarzane przez uczestników oraz te najbardziej zbliżone do mojej idei domowości. Wykorzystałam betonową płytę jako modułowy budulec, prosty oraz syntetyczny. Grafiki tworzą przestrzeń bardzo odhumanizowaną, jednak nawiązują do bliskich nam odczuć. Wklęsłodruk pozwala na uzyskanie betonowych efektów oraz brutalistycznej estetyki, jak i na haptyczne doznania przy bliższym kontakcie z wydrukiem.

    Technika:
    – wklęsłodruk: akwaforta, akwatinta, odprysk, tinta solna,
    – 8 grafik w cyklu o wymiarach zadruku około 90x130 cm na papierze około 120x60 cm – każda z grafik posiada nieco inny format,
    – dodatkowo dziennik domowości o formacie a5 (rysunki, teksty, wypowiedzi uczestników projektu).

    The series of graphic works reflect my personal search for homeliness. An important element is 37 short statements by people involved in the project, which I have used to create the shapes. Eight graphic works answer the slogans most often repeated by the participants and those most similar to my idea of being at home. I have used a concrete slab as a simple and synthetic modular building material. The graphic works create a very dehumanised space, but they refer to our familiar feelings. Gravure printing allows obtaining concrete effects and brutalist aesthetics, as well as haptic sensations in close contact with the print.

    Wiktoria Dębińska Wiktoria Dębińska Wiktoria Dębińska Wiktoria Dębińska Wiktoria Dębińska Wiktoria Dębińska Wiktoria Dębińska Wiktoria Dębińska

    Agnieszka Sukienniczak

    Tytuł dyplomu:
    Przestrzenna czułość dźwięku. Słuchanie architektury w czasach zanieczyszczenia hałasem a potrzeba ciszy.

    Title of the work:
    The Spatial Sensitivity of Sound: Listening to Architecture in Times of Noise Pollution and the Need for Silence

    Promotor:
    dr hab. Marta Smolińska, prof. UAP,
    Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa
    Katedra Kuratorstwa i Teorii Sztuki

    Supervisor:
    dr hab. Marta Smolińska, UAP Professor,
    Faculty of Art Education and Curatorial Studies
    Department of Curating and Art Theories

    Punktem wyjścia do rozpoczęcia pracy projektowej było zagadnienie obecności dźwięku w architekturze. Wystawa jest odpowiedzią na pytania o świadomość otaczających nas brzmień oraz potrzebę ciszy w czasach przebodźcowania i nadmiaru hałasu. Koncepcja ekspozycji zakłada pokaz dzieł przygotowanych przez czternastu twórców. Celowo wybrano artystów posługujących się różnymi technikami przekazu, jakimi są: wideo, performance, instalacje przestrzenne, nagrania dźwiękowe. Wystawa zaplanowana została w Zodiaku – Warszawskim Pawilonie Architektury. Jest to miejsce działań wystawienniczych oraz edukacyjnych o tematyce związanej z budownictwem. Praca praktyczna zawiera tekst kuratorski, wizualizacje oraz propozycje materiałowe aranżacji wnętrza. W ramach projektu zaproponowano strategię promocyjną oraz działania edukacyjne, do których zaliczyć możemy koncerty oraz warsztaty kierowane do odbiorców w różnej kategorii wiekowej.

    Projekt wystawy w formacie PDF zawierający:
    – tytuł wystawy,
    – scenariusz wystawy,
    – listę prac i ich reprodukcje,
    – rzut,
    – wizualizacje ekspozycji i schematy rozmieszczenia dzieł (dwie wizualizacje 2d, dwie wizualizacje 3d, cztery aksonometrie),
    – notę prasową, strategię promocyjną i program edukacyjny,
    – opis ścieżki narracyjnej,
    – Materiały promocyjne: projekt plakatu wydarzenia, projekt interfejsu aplikacji mobilnej, projekt promocji na portalach social media,
    – rzut posadzki, schemat rozmieszczenia oświetlenia, rzut zwymiarowany.

    The starting point for the project was the issue of sound in architecture. The exhibition addresses the questions of the awareness of surrounding sounds and the need for silence in times of excitement and excessive noise. The exhibition is planned to feature works by fourteen artists. Artists who use various techniques, such as: video, performance, spatial installations and sound recordings, have been selected on purpose. The exhibition is planned at Zodiak – Warsaw Pavilion of Architecture, where exhibitions and educational activities related to construction are held. The practical work includes a curatorial text, visualisations and material proposals for the interior arrangement. The project involves a promotional strategy and educational activities, including concerts and workshops addressed to recipients of various age categories.

    Agnieszka Sukienniczak Agnieszka Sukienniczak Agnieszka Sukienniczak Agnieszka Sukienniczak Agnieszka Sukienniczak Agnieszka Sukienniczak Agnieszka Sukienniczak Agnieszka Sukienniczak

    Aleksandra Krystosiak

    Tytuł dyplomu:
    ONEBAG. Życie produktu w obliczu konsumpcjonizmu.

    Title of the work:
    ONEBAG: Product Life in the Face of Consumerism

    Promotor:
    dr hab. Łukasz Stawarski, prof. UAP,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Designu

    Supervisor:
    dr hab. Łukasz Stawarski, UAP Professor,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Design

    Projekt ONEBAG był pretekstem do zwrócenia uwagi na problem konsumpcjonizmu. Jako społeczeństwo musimy nauczyć się na nowo szacunku do otaczających nas przedmiotów, mając na uwadze przede wszystkim przyszłe pokolenia. Powinniśmy zacząć od zmiany nawyków i podejścia do przedmiotów, którymi się otaczamy. Uniwersalny bagaż codzienny jest próbą stworzenia ponadczasowego produktu. Zaprojektowane złączki pozwalają na rozłożenie bagażu na poszczególne elementy w celu przeprowadzania bieżących konserwacji, które mają prowadzić do maksymalnego wydłużenia życia produktu oraz usprawnić procesy recyklingu.

    Technika:
    – torba/plecak wymiary: wysokość: 50 cm, szerokość: 35 cm, głębokość: 18 cm materiały: plecak/torba jest uszyty z lnu, dodatkowym połączeniem są złączki drukowane 3d,
    – miejsce na prototypy, próby materiałowe: około 50x50 cm,
    – plansze: około 5 formatów 100x70 cm.

    The project entitled ONEBAG draws attention to the problem of consumerism. As a society, we must learn anew to respect the objects around us, bearing in mind primarily future generations. We should start by changing our habits and approach to the objects with which we surround ourselves. The universal everyday luggage is an attempt to create a timeless product. The designed connectors allow dismantling the luggage into individual elements in order to carry out maintenance works to maximally extend the product life and improve recycling processes.

    Aleksandra Krystosiak Aleksandra Krystosiak Aleksandra Krystosiak Aleksandra Krystosiak Aleksandra Krystosiak Aleksandra Krystosiak Aleksandra Krystosiak Aleksandra Krystosiak

    Alicja Maculewicz

    Tytuł dyplomu:
    Projekt szlaku turystyki angażującej wzdłuż Kanału Mazurskiego

    Title of the work:
    A Project of An Engaging Tourist Route along the Masurian Canal

    Promotor:
    dr hab. inż. arch. Elżbieta Raszeja, prof. UAP,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Architektury

    Supervisor:
    dr hab. inż. arch. Elżbieta Raszeja, UAP Professor,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Architecture

    Szlak turystyki angażującej wzdłuż Kanału Mazurskiego odpowiada na kwestię nieciągłości kulturowej na terenach dawnych Prus Wschodnich, której symbolem jest nieciągłość objętego projektem, nieukończonego Kanału. Za pomocą form architektury narracyjnej nawiązujących do ruin infrastruktury hydrotechnicznej Kanału, szlak wprowadza dzisiejszych odkrywców Mazur nie tylko w historię Kanału Mazurskiego, ale i w nieczytelną historię dzisiejszych Warmii i Mazur, w której zarówno Kanał jak i szlak wzdłuż niego są zaledwie migawką. „[…]nowe obiekty, podobnie jak infrastruktura Kanału, kiedyś poddadzą się sukcesji naturalnej. Jeśli nie zniszczy ich buldożer, zrobią to flora i fauna.”

    Media:
    – 19 plakatów w różnych formatach (7 w formacie 100x35, 1 w formacie 200x35, 1 w formacie 200x70, 11 o różnych długościach i stałej wysokości 35 cm, mieszczące się razem w prostokącie o wymiarach 200x140 cm) przedstawiających projekt za pomocą szkiców odręcznych, fotografii analogowej, cyfrowej, grafik, i kolaży.
    – 4 makiety z balsy i tektury w rozmiarach ok. 100x10x15 cm, 5x8x20 cm, 8x12x10 cm,
    – interaktywna prezentacja multimedialna dostępna lokalnie lub pod adresem www.pamiecwody.xyz.

    The engaging tourist trail along the Masurian Canal addresses the issue of cultural discontinuity in the former East Prussia, symbolised by the discontinuity of the unfinished canal covered by the project. Using forms of narrative architecture referring to the ruins of the canal’s hydrotechnical infrastructure, the trail introduces toda’s explorers of Masuria not only into the history of the Masurian Canal, but also into the unreadable history of today’s Warmia and Masuria, where both the canal and the trail along it are just a snapshot. ‘… New facilities, just like the infrastructure of the canal, will one day succumb to natural succession. Unless a bulldozer destroys them, flora and fauna will.’

    Alicja Maculewicz Alicja Maculewicz Alicja Maculewicz Alicja Maculewicz Alicja Maculewicz Alicja Maculewicz Alicja Maculewicz

    Barbora Vostalová

    Tytuł dyplomu:
    Między człowiekiem i ptakiem

    Title of the work:
    Between Man and a Bird

    Promotor:
    dr hab. Anna Regimowicz–Korytowska, prof. UAP
    Wydział Architektury Wnętrz i Scenografii
    Katedra Ubioru

    Supervisor:
    dr hab. Anna Regimowicz-Korytowska, UAP Professor,
    Faculty of Interior and Stage Design
    Department of Fashion Design

    Projekt dyplomowy Między człowiekiem i ptakiem odnosi się przede wszystkim do świata ptaków. Ptak, szczególnie kruk stał się główną inspiracją do rozważań teoretycznych, a następnie zaprojektowania pięciu ubiorów – kostiumów. Zajmowałam się szukaniem odpowiedzi na pytanie – Co dzieje się między człowiekiem i ptakiem? Jaka jest między nami relacja, co mamy wspólnego, jakie są różnice i kontrasty? Znaczące było, aby wynik mojego projektu był kreacją łączącą cechy ptaka i człowieka. Efektem poszukiwań jest Człowiek – Ptak, pewna hybryda, która się wyłoniła w różnych formach podczas badania.

    Technika:
    – własna, elementy konstruowane i zszywane,
    – 5 pełnych sylwetek, wystawowo 5 manekinów + wydruki zdjęć, 100x70 (x5).

    The diploma project entitled Between Man and a Bird relates primarily to the world of birds. A bird, especially a raven, has become the main inspiration for theoretical considerations and then designing five outfits – costumes. I was looking for an answer to the question of what is happening between man and a bird. What is the relationship between us, what do we have in common and what are the differences and contrasts between us? It was significant for the result of my project to combine the features of a bird and a human being. The search has resulted in the Man-Bird, a certain hybrid that has emerged in various forms during the study.

    Barbora Vostalová Barbora Vostalová Barbora Vostalová Barbora Vostalová Barbora Vostalová Barbora Vostalová Barbora Vostalová Barbora Vostalová

    Daria Kostaniak

    Tytuł dyplomu:
    Marzenia o kwiatach i księżycu. Japońska kultura shoujo – jako sposób myślenia o projektowaniu na przykładzie polskich kamienic

    Title of the work:
    Dreams of Flowers and the Moon: The Japanese Shōjo Culture as a Way of Thinking about Design Using the Example of Polish Tenement Houses

    Promotor:
    dr hab. Sławoj Dreszer, prof. UAP,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Bioniki i Krajobrazu

    Supervisor:
    dr hab. Sławoj Dreszer, UAP Professor,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Bionics and Landscape Design

    Kultura shoujo zrodziła się na przełomie XIX i XX wieku, w związku z utworzeniem szkół średnich dla Japonek. Była początkiem globalnej popkultury celującej w dorastające dziewczęta. Objawia się poprzez komiksy, powieści, muzykę, gry, modę i wzornictwo. Wytwory tej kultury charakteryzują się prioretyzacją emocji, uczuć, nastrojowością, estetyzacją codziennego życia. Głównym celem shoujo jest ucieczka od oczekiwań społeczeństwa wobec kobiet, do idealnego, wyśnionego świata marzeń. W tej pracy kultura shoujo została scharakteryzowana i opisana głównie na podstawie historii komiksów shoujo.

    Technika:
    – projekt zagospodarowania przestrzeni,
    – wizualizacje komputerowe i grafiki komputerowe (7 wizualizacji, 3 grafiki komputerowe, rzut z góry – koncepcja, przekrój konstrukcyjny)

    The Shōjo culture was born in the late 19th and early 20th centuries in connection with the creation of secondary schools for Japanese girls. It was the beginning of a global pop culture targeting adolescent girls. It manifests itself through comics, novels, music, games, fashion and design. The products of this culture are characterised by prioritisation of emotions, feelings, moods, and the aestheticisation of everyday life. The main goal of Shōjo is to escape from society’s expectations towards women into an ideal, dream world. In this work, the Shōjo culture has been characterised and described primarily based on the history of Shōjo comics.

    Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak Daria Kostaniak

    Jana Machowiak

    Tytuł dyplomu:
    Obiekty tworzące przestrzeń do komunikacji i dialogu na temat społecznego zagrożenia jakie niesie depresja

    Title of the work:
    Objects Creating a Space for Communication and Dialogue on the Social Dangers of Depression

    Promotor:
    dr hab. Mateusz Wróblewski, prof. UAP,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Projektowania Mebla

    Supervisor:
    dr hab. Mateusz Wróblewski, UAP Professor,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Furniture Design

    Czy design może pomóc w osobistym i społecznym zrozumieniu depresji? Poznając bliżej jej symptomy, możemy próbować zobaczyć co sygnalizują, ale również otworzyć się na inną rzeczywistość drugiej osoby. W odpowiedzi na pytanie zaprojektowałam 5 obiektów–symptomów depresji, w postaci jej najbliższych odbiorców – przedmiotów codziennych. W oparciu o własne doświadczenie, obiekty odzwierciedlają:
    – uporczywe odczucia cielesne,
    – zaburzenia funkcji poznawczych,
    – derealizację /depersonalizację,
    – ruminacje,
    – zależność.

    Depresja bywa niewidoczna, dlatego większość obiektów została zaprojektowana tak, aby pierwsze wrażenie było inne niż to, które ujawni się w podczas interakcji z użytkownikiem.

    Technika:
    – uporczywe odczucia cielesne (materac): tkanina zszywana; wypełnienie: łuska gryki, fragmenty kamieni; wymiary: 170x70x15 cm (x1),
    – zaburzenia funkcji poznawczych (stół): gładź gipsowa na konstrukcji drewnianej; wymiary: 60x35x38 cm (x1),
    – derealizacja /depersonalizacja (lustro): tafla szklana, ręcznie gięta blacha aluminiowa, folia lustrzana; wymiary: 100x50x15 cm (x1),
    – ruminacje (lampa): sklejka brzozowa, sznurek bawełniany, magnesy; wymiary: 60x50x35 cm (x1),
    – zależność (siedzisko): sklejka brzozowa, drelich bawełniany surowy, pręt stalowy, blacha stalowa; wymiary: 123x45x40 cm (x1).

    Can design help with personal and social understanding of depression? By getting to know its symptoms better, we can try to see what they herald and also open ourselves to a different reality of another person. To answer the question, I have designed five objects – symptoms of depression in the form of its closest recipients – everyday objects. Based on my own experience, the objects reflect:
    – persistent body sensations,
    – cognitive dysfunctions,
    – derealisation/depersonalisation,
    – ruminations,
    – dependency.

    Depression is sometimes invisible, which is why most of the objects have been designed so that the first impression is different than the one revealed during the interaction with the user.

    Jana Machowiak Jana Machowiak Jana Machowiaki Jana Machowiak Jana Machowiak Jana Machowiak Jana Machowiak Jana Machowiak

    Joanna Targowicz

    Tytuł dyplomu:
    Oczyszczenie – projekt struktury sensoryczno–deprywacyjnej

    Title of the work:
    Purification: A Design of a Sensory–Deprivation Structure

    Promotor:
    dr hab. Maciej Basałygo, prof. UAP,
    Wydział Architektury Wnętrz i Scenografii
    Katedra Architektury Wnętrz

    Supervisor:
    dr hab. Maciej Basałygo, UAP Professor,
    Faculty of Interior and Stage Design
    Department of Interior Design

    Praca jest studium drogi w jej symbolicznym znaczeniu. Jej sercem jest projekt parametrycznej struktury zróżnicowanej formalnie i materiałowo, w której odbywa się proces oczyszczenia umysłu poprzez intensyfikację doznań zmysłowych. Projekt zlokalizowany jest w opuszczonej elektrowni węglowej w Charleroi w Belgii, dokładniej w jej chłodni kominowej. Komin, symbol przemijania, wieloletni emiter zanieczyszczeń, odzyskuje nowe życie mieszcząc w sobie strukturę „filtrującą”.

    Słowa kluczowe:
    – struktura,
    – terapia,
    – parametryka,
    – oczyszczenie,
    – droga.

    The work is a study of a path in its symbolic sense. Its heart is the design of a parametric structure, varied in terms of form and material, in which the process of purifying the mind takes place through the intensification of sensory experiences. The project is located in an abandoned coal–fired power plant in Charleroi, Belgium, more specifically in its cooling tower. The chimney, a symbol of passing and a long–term emitter of pollutants, regains its life thanks to a ‘filtering’ structure incorporated in it.

    Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz Joanna Targowicz

    Maciej Tutak

    Tytuł dyplomu:
    Zastosowanie zasad maszyn prostych w projektowaniu mebla

    Title of the work:
    Applying the Principles of Simple Machines in Furniture Design

    Promotor:
    dr hab. Jacek Mikołajczak, prof. UAP,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Mebla

    Supervisor:
    dr hab. Jacek Mikołajczak, UAP Professor,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Furniture Design

    Celem projektu było stworzenie mebla prostego, którego złożenie zajmuje kilka chwil. Stół K–L–D powstał w oparciu o teorie maszyn prostych. Najważniejszymi elementami jest lina oraz dźwignia w kształcie okręgu. Za pomocą jej obrotu lina przechodząca przez nogi stołu zaczyna się skręcać, co powoduję jej stopniowe skracanie. Mechanizm ten sprawia, że stół staje się stabilny.

    Użyte materiały:
    – sklejka brzozowa lakierowana, 21 mm,
    – lina pleciona czarna, średnica, 16 mm,
    – rurka miedziana, średnica, 20 mm.

    Wymiary stołu: długość: 240 cm, szerokość: 110 cm, wysokość: 76 cm.

    Ilość elementów : 1

    The aim of the project was to create a simple piece of furniture that takes a few moments to assemble. The K–L–D table has been created based on the theories of simple machines. The most important elements are a rope and a circular lever. As it rotates, the rope going through the legs of the table begins to twist, making it gradually shorten. This mechanism makes the table stable.

    Maciej Tutak Maciej Tutak Maciej Tutak Maciej Tutak Maciej Tutak Maciej Tutak

    Magdalena Bojko–Michalak

    Tytuł dyplomu:
    Integracja międzypokoleniowa. Projektowanie wspólnej aktywności dla osób starszych i dzieci w wieku przedszkolnym

    Title of the work:
    Intergenerational Integration: Designing a Joint Activity for the Elderly and Preschool Children

    Promotor:
    dr Magdalena Grenda, ad.,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Designu

    Supervisor:
    dr Magdalena Grenda, ad.,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Design

    Obserwacja czteropokoleniowej rodziny była inspiracją do stworzenia zabawy, która będzie integrować pokolenia i zachęcać najstarszych do aktywności umysłowej, a najmłodszych wspierać w rozwoju. Gra Totemy składa się z drewnianych klocków, angażujących dzieci do konstrukcyjnych poszukiwań oraz logicznej gry dla seniorów, zaprojektowanej z myślą o codziennych ćwiczeniach umysłowych, a także spotkaniach towarzyskich. Dodatkowo każdy element gry może zostać wykorzystany do ponadpokoleniowej zabawy, aby wspólnie, dzieci i seniorzy mogli tworzyć tytułowe totemy. Gra zachęca seniorów do wkroczenia w świat dziecięcej wyobraźni, a dzieciom pomaga budować ważną dla nich relację z dziadkami.

    Elementy projektu i wymiary:
    – drewniana plansza z pokrywką; 33x33x7 cm,
    – drewniane klocki – 32 szt; wymiary od 4x4x4 cm do 15x8x8 cm,
    – drewniane kulki – 25 szt; śr=4 cm,
    – karty do gry,
    – instrukcja.

    The observation of a four–generation family was an inspiration to create a game integrating the generations, encouraging the elderly to engage in mental activity and supporting the young ones in their development. The game Totems consists of wooden blocks that engage children in constructive searching and seniors in a logical game, designed for everyday mental exercises and social meetings. Moreover, each element of the game can be used by both children and seniors, who can create the title totems together. The game encourages seniors to enter the world of children’s imaginations, and helps children build an important relationship with their grandparents.

    Magdalena Bojko–Michalak Magdalena Bojko–Michalak Magdalena Bojko–Michalak Magdalena Bojko–Michalak Magdalena Bojko–Michalak Magdalena Bojko–Michalak Magdalena Bojko–Michalak Magdalena Bojko–Michalak

    Marika Stanisławska

    Tytuł dyplomu:
    Dotykanie świata. Powietrze jako stymulator zmysłów w fizjoterapii i rehabilitacji.

    Title of the work:
    Touching the World: Air as a Stimulator of the Senses in Physiotherapy and Rehabilitation

    Promotor:
    dr hab. Sławoj Dreszer, prof. UAP,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Bioniki i Krajobrazu

    Supervisor:
    dr hab. Sławoj Dreszer, UAP Professor,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Bionics and Landscape Design

    Proponowana koncepcja jest próbą odnalezienia równowagi między zmysłami. Powietrze staje się nieoczywistą wartością dotyku. Niewidzialna materialność pobudza receptory czuciowe. Terapia dotykowa strumieniem powietrza pozwala na integrację z ciałem i światem. Moc terapeutyczna dostarcza kontrolowaną ilość bodźców sensorycznych. Impulsy powietrzne powiązane są mapami anatomicznymi oraz systemami taktylnymi i haptycznymi człowieka.

    Stymulacja powietrzem może być wykorzystywana w formie zabawy, podczas odpoczynku, w gabinetach fzjoterapeutycznych oraz w galeriach wspomagając odbiór sztuki.

    Technika:
    – wizualizacje komputerowe,
    – grafiki komputerowe,
    – wideo,
    – fotografa próbek sensorycznych.

    The proposed concept is an attempt to find a balance between the senses. Air becomes a non-obvious value of touch. The invisible materiality stimulates the sensory receptors. Air jet touch therapy integrates the body with the world. Therapeutic power provides a controlled amount of sensory stimuli. Air pulses are linked by anatomical maps as well as human tactical and haptic systems. Air stimulation can be used in the form of play, while resting, in physiotherapy rooms and in galleries, supporting the reception of art.

    Marika Stanisławska Marika Stanisławska Marika Stanisławska Marika Stanisławska Marika Stanisławska Marika Stanisławska Marika Stanisławska

    Martyna Kasycz

    Tytuł dyplomu:
    Kobiece wyprawy w Himalaje – grafika kinetyczna jako nośnik informacji

    Title of the work:
    Women's Trips to the Himalayas: Kinetic Graphics as an Information Carrier

    Promotor:
    dr Mateusz Kokot,
    Wydział Grafiki i Komunikacji Wizualnej
    Katedra Komunikacji Wizualnej

    Supervisor:
    dr Mateusz Kokot,
    Faculty of Graphic Arts and Visual Communication
    Department of Visual Communication

    Animacja śledzi poczynania niesamowitych kobiecych postaci, które mimo przeciwności wynikających z kontekstu społeczno–obyczajowego, już od przełomu XIX i XX wieku zaczęły sięgać po najwyższe górskie szczyty. W pracy zostały przedstawione inspirujące osiągnięcia polskich i zagranicznych himalaistek. Są one dowodem, że w ekstremalnych warunkach liczy się nie płeć, lecz siła charakteru. Projekt poprzez infografiki, ilustracje oraz narrację lektorską ma na celu przekazać jak na przestrzeni lat zmieniało się znaczenie kobiecych wspinaczek.

    Technika:
    – animacja komputerowa (2D), 1920x1080 px.

    The animation follows the actions of amazing female characters, who started reaching the highest mountain peaks in the late 19th and early 20th centuries despite the adversities resulting from the social and moral context. The work presents inspiring achievements of Polish and foreign mountaineers. They prove that in extreme conditions, it is not gender but willpower that matters. The project uses infographics, illustrations and voice-over narration to show how the meaning of women’s climbing has changed over the years.

    Martyna Kasycz Martyna Kasycz Martyna Kasycz Martyna Kasycz Martyna Kasycz Martyna Kasycz Martyna Kasycz Martyna Kasycz

    Natalia Krynicka

    Tytuł dyplomu:
    „Bezwiośnie” – scenografia do spektaklu teatru tańca na podstawie Święta Wiosny Igora Strawińskiego

    Title of the work:
    ‘The Absence of Spring’: Stage Design for a Dance Theatre Performance Based on Igor Stravinsky’s ‘The Rite of Spring’

    Promotor:
    dr hab. Piotr Tetlak, prof. UAP,
    Wydział Architektury Wnętrz i Scenografii
    Katedra Scenografii

    Supervisor:
    dr hab. Piotr Tetlak, UAP Professor,
    Faculty of Interior and Stage Design
    Department of Stage Design

    W wyniku reinterpretacji Święta Wiosny Igora Strawińskiego powstał spektakl teatru tańca Bezwiośnie, którego głównym tematem jest relacja człowieka z Ziemią. Zarówno w procesie projektowania scenografii, jak i w trakcie przygotowania realizacji z pozostałymi twórcami staraliśmy koncentrować się na tym, jak kształtuje się relacja człowieka z naturą i jaki obraz tej relacji każdy z nas nosi w sobie.

    Zaprojektowany przeze mnie obiekt będący nie tylko scenografią, ale również rekwizytem, staje się niemal na równi z aktorami bohaterem spektaklu. Całość tworzą 32 trójkąty wykonane ze sklejki, powiązane jutową liną. Drewno i jutowy sznur to tworzywa naturalne, w pełni biodegradowalne. Wszystkie elementy mogą być powtórnie wykorzystane w zupełnie nowy sposób, jeśli scenografia przestanie pełnić swoją funkcję. Ponadto naturalna kolorystyka współgrająca z kolorem ciała aktorów pomaga wyrazić zjednoczenie człowieka z naturą.

    Ważnym aspektem jest możliwości modyfikacji i zmiany funkcji obiektu w trakcie spektaklu, co pozwala pokazać gamę emocji, jakie pojawiają się w kontakcie człowieka z naturą. Chciałam, żeby zaprojektowana przeze mnie scenografia pozwalała tancerzom na ogrywanie jej w sposób sprawiający, że ona sama również staje się ważnym bohaterem spektaklu.

    Ciężar wykonanych ze sklejki trójkątów sprawia, że wkładany w ich poruszanie wysiłek jest prawdziwy, co w połączeniu z dźwiękiem obijającego się o drewno drewna, przebijającym się przez muzykę, przywodzi na myśl zmaganie człowieka walczącego z siłami natury.

    Technika:
    – 2 plansze 100x70 cm,
    – rejestracja filmowa,
    – obiekt 1:1.

    As a result of the reinterpretation of ‘The Rite of Spring’ by Igor Stravinsky, the performance of the dance theatre ‘Bezwiośnie’ [The Absence of Spring] has been created, the main theme of which is the relationship between man and the Earth. When designing the scenery and preparing the project with other artists, we tried to focus on how the relationship between man and nature is shaped and what image of this relationship each of us has.

    The object designed by me, which is not only a stage design, but also a prop, becomes a protagonist of the play almost on a par with the actors. It is made of 32 triangles made of plywood, tied with a jute rope. The wood and jute rope are natural, fully biodegradable materials. All elements can be reused in a completely new way, should the stage design no longer fulfil its function. Moreover, the natural colours that harmonise with the colour of the actors’ bodies help to express the union of man with nature.

    An important aspect is the possibility of modifying and changing the function of the object during the performance, making it possible to show the range of emotions that arise in man’s contact with nature. My intention is that the dancers play the scenery in a way that makes it also become an important protagonist of the performance.

    The weight of the plywood triangles makes the effort put into moving them real. When combined with the sound of wood bumping against wood, which breaks through the music, it brings to mind the struggle of man with the forces of nature.

    Natalia Krynicka Natalia Krynicka Natalia Krynicka Natalia Krynicka

    Paweł Furmanowski

    Tytuł dyplomu:
    Grand Tour – Pływający Uniwersytet. Nowa forma kampusu uniwersyteckiego.

    Title of the work:
    Grand Tour – A Floating University: A New Form of the University Campus.

    Promotor:
    mgr inż. arch. Andrzej Kurzawski,
    Wydział Architektury i Wzornictwa
    Katedra Architektury i Urbanistyki

    Supervisor:
    mgr inż. arch. Andrzej Kurzawski,
    Faculty of Architecture and Design
    Department of Architecture and Urban Planning

    Rewolucja technologiczna i idące z nią dynamiczne zmiany w komunikowaniu się i dostępie do wiedzy skłaniają do poszukiwania alternatywnych modeli edukacji. Projekt pływającego uniwersytetu, mieszczącego się na przebudowanym statku wycieczkowym, jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak architektura może wspomagać edukację. Uczelnia nieustannie podąża za najważniejszymi wydarzeniami i miejscami, umożliwiając doświadczenie i badanie świata w jego autentycznej formie. To właśnie doświadczenia mają być tym, co najpełniej będzie kształtować młodego człowieka na świadomego obywatela globalnej wioski.

    The technological revolution and the resulting dynamic changes in communication and access to knowledge encourage the search for alternative models of education. The project of a floating university, located on a reconstructed cruise ship, is an attempt to answer the question of how architecture can support education. The university constantly follows the most important events and places, allowing students to experience and study the world in its authentic form. Experiences are meant to most fully turn a young person into a conscious citizen of the global village.

    Paweł Furmanowski Paweł Furmanowski Paweł Furmanowski Paweł Furmanowski Paweł Furmanowski Paweł Furmanowski Paweł Furmanowski Paweł Furmanowski

    Piotr Kacprzak

    Tytuł dyplomu:
    „Kulmhof” projekt książki upamiętniającej Ofiary pierwszego nazistowskiego obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem

    Title of the work:
    ‘Kulmhof’: A Design of a Book Commemorating the Victims of the First Nazi Death Camp in Chełmno on the Ner.

    Promotor:
    dr Marcin Markowski,
    Wydział Grafiki i Komunikacji Wizualnej
    Katedra Komunikacji Wizualnej

    Supervisor:
    dr Marcin Markowski, ad.,
    Faculty of Graphic Arts and Visual Communication
    Department of Visual Communication

    Praca nad tym projektem trwała od pomysłu do realizacji ponad dwa lata. W całości pomysł i struktura książki zbudowana jest na podstawie własnych badań i poszukiwań. Wcieliłem się przede wszystkim w rolę redaktora, a dopiero na drugim miejscu projektanta. W efekcie powstała książka opowiadająca historię obozu straceń Kulmhof w Chełmnie nad Nerem. Praca ta jest poświęcona także gettu łódzkiemu oraz mojej rodzinnej miejscowości Grabów, gdzie przed wojną żyło 60% Żydów. Większość materiałów w niej zawartych to teksty opisujące historię, ale przede wszystkim relacje naocznych świadków zagłady. W publikacji pojawia się wiele archiwalnych materiałów oraz autorskie fotografie miejsc związanych ze społecznością żydowską. Całość dzieli się na trzy rozdziały, a każdy z nich poświęcam wyżej wymienionym miejscom. Ogromną motywację do stworzenia tej pracy stanowił testament ostatnich więźniów obozu straceń w Chełmnie nad Nerem.

    Technika:
    – książka o wymiarach: 172x245 mm, 304 s. oprawa szyto–klejona, w twardej oprawie z tłoczeniami.
    – 3 Plakaty o wymiarach: 100x70 cm, druk cyfrowy.

    It took over two years from the idea of the book design to its implementation. The concept and structure of the book are based on my own research and investigation. I have played the role of the editor and then a designer. As a result, I have created a book that tells the story of the Kulmhof extermination camp in Chełmno on the Ner. This work is also devoted to the Łódź ghetto and my hometown of Grabów, where 60% of residents were Jews before the war. Most of the materials contained in the book are texts describing the history, but most of all the eyewitness accounts of the extermination. The publication includes many archival materials and original photographs of places related to the Jewish community. The book is divided into three chapters, each of them devoted to the above-mentioned places. The testament of the last prisoners of the extermination camp in Chełmno on the Ner was a great motivation to create this work.

    Piotr Kacprzak Piotr Kacprzak Piotr Kacprzak Piotr Kacprzak Piotr Kacprzak Piotr Kacprzak Piotr Kacprzak Piotr Kacprzak

    Weronika Nowosad

    Tytuł dyplomu:
    Kłobuk

    Title of the work:
    Kłobuk

    Promotor:
    dr hab. Anna Regimowicz–Korytowska prof. UAP,
    Wydział Architektury Wnętrz i Scenografii
    Katedra Ubioru

    Supervisor:
    dr hab. Anna Regimowicz-Korytowska, UAP Professor,
    Faculty of Interior and Stage Design
    Department of Fashion Design

    Projekt KŁOBUK jest poszukiwaniem własnej tożsamości związanej z regionem, z którego pochodzę, czyli Mazur. Największą inspiracją były dla mnie podania i baśnie, które powstały właśnie w tym miejscu. Z przeczytanych opowieści wybrałam te, które najbardziej zapadły mi w pamięć i zwizualizowałam je jako współczesne interpretacje wybranych przez mnie postaci. Tak też powstały: Królowa Kut, Księżniczka ze Stękin, Diabeł Boruta, Rybak znad Jeziora Dłużek, Noc Sierpniowa i Śmierć. Aby podkreślić cechy poszczególnych postaci zostały one sfotografowane w miejscach nawiązujących do ich historii.

    Technika:
    – własna, elementy konstruowane i zszywane.

    Wymiar:
    – 6 pełnych sylwetek, wystawowo 6 manekinów + wydruki zdjęć.

    Realizacja: 170x35x70 (x6).

    Plansze: 100x70 (x6).

    In the project entitled Kłobuk (a Slavic protective house spirit), I search for my identity connected with Masuria, the region of my origin. My greatest inspiration was tales created in this place. Of the stories I have read, I have chosen those that I remember the most. I have visualised them as contemporary interpretations of selected characters. In this way, I have created the following: the Queen of Kuty, the Princess of Stękiny, Devil Boruta, Fisherman of the Dłużek Lake, August Night and Death. To emphasise the features of individual characters, I have photographed them in places related to their stories.

    Weronika Nowosad Weronika Nowosad Weronika Nowosad Weronika Nowosad Weronika Nowosad Weronika Nowosad Weronika Nowosad Weronika Nowosad

    Laureaci

    Grand Prix otrzymali:
    – w dziedzinie artystycznej, Hanna Shumska, za pracę pt. Tymczasowa mapa tymczasowych miejsc, promotor pracy: dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP
    – w dziedzinie projektowej, Piotr Kacprzak, za pracę pt. „Kulmhof” projekt książki upamiętniającej Ofiary pierwszego nazistowskiego obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem, promotor pracy: dr Marcin Markowski

    Nagroda Specjalna Rektora UAP 40. edycji Konkursu im. Marii Dokowicz w dziedzinie projektowej
    – Magdalena Bojko-Michalak, Integracja międzypokoleniowa. Projektowanie wspólnej aktywności dla osób starszych i dzieci w wieku przedszkolnym. Promotorka pracy: dr Magdalena Grenda, ad.

    Nagroda Specjalna Rektora UAP 40. edycji Konkursu im. Marii Dokowicz w dziedzinie artystycznej
    – Martyna Pakuła, za pracę pt. Mój Inny. Promotor pracy: prof. dr. hab. Maciej Kurak.

    Nagrody dodatkowe ufundowane przez partnerów
    – Nagroda Specjalna Magazynu Contemporary Lynx – Hanna Shumska za pracę pt. Tymczasowa mapa tymczasowych miejsc. Promotor pracy: dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP,
    – Nagroda Specjalna Magazynu Notes Na 6 Tygodni – Alicja Maculewicz za pracę pt. Projekt szlaku turystyki angażującej wzdłuż Kanału Mazurskiego. Promotorka pracy: dr hab. inż. arch. Elżbieta Raszeja, prof. UAP,
    – Nagroda Specjalna Magazynu Notes Na 6 Tygodni – Hanna Shumska za pracę pt. Tymczasowa mapa tymczasowych miejsc. Promotor pracy: dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP,
    – Nagroda Specjalna Magazynu IKS / kulturapoznan.pl – Piotr Owczarek za pracę pt. Źrzadło. Promotor pracy: prof. dr hab. Wiesław Koronowski
    – Nagroda Specjalna Magazynu Architektura & Biznes – Alicja Maculewicz za pracę pt. Projekt szlaku turystyki angażującej wzdłuż Kanału Mazurskiego. Promotorka pracy: dr hab. inż. arch. Elżbieta Raszeja, prof. UAP,
    – Wyróżnienie Magazynu Architektura & Biznes – Daria Kostaniak za pracę pt. Marzenia o kwiatach i księżycu. Japońska kultura shoujo – jako sposób myślenia o projektowaniu na przykładzie polskich kamienic. Promotor pracy: dr hab. Sławoj Dreszer, prof. UAP,
    – Nagroda Specjalna SOLAR Company S.A. – Hanna Shumska za pracę pt. Tymczasowa mapa tymczasowych miejsc promotor pracy: dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP,
    – Wyróżnienie Specjalne SOLAR Company S.A. – Piotr Owczarek za pracę pt. Źrzadło. Promotor pracy: prof. dr hab. Wiesław Koronowski,
    – Nagroda Specjalna UWI Inwestycje S.A. – Paweł Furmanowski za pracę pt. Grand Tour – Pływający Uniwersytet. Nowa forma kampusu uniwersyteckiego. Promotor pracy: mgr inż. arch. Andrzej Kurzawski,
    – Nagroda Specjalna TENTE Sp. z o.o. – Maciej Tutak za pracę pt. Zastosowanie zasad maszyn prostych w projektowaniu mebla. Promotor pracy: dr hab. Jacek Mikołajczak, prof. UAP
    – Nagroda Specjalna Prezydenta Miasta Poznania – Hanna Shumska za pracę pt. Tymczasowa mapa tymczasowych miejsc. Promotor pracy: dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP

    Galeria

    Konkurs Dokowicz edycja 40

    edycja 40

    Galeria zdjęć / 40

    Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40 Konkurs Dokowicz edycja 40

    Prezentacja /
    Presentation