Edycja 44
Plakat promujący 44. edycję autorstwa Jagody Kalisz
Rektor i Senat Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu mają zaszczyt zaprosić na wernisaż wystawy oraz uroczyste wręczenie nagród podczas 44. edycji Konkursu im. Marii Dokowicz na Najlepszy Dyplom UAP pt. „Narracje”.
Wstęp
Miejsce:
Słodownia Stary Browar
ul. Półwiejska 42, 61–888 Poznań
Wernisaż:
08.11.2024 (piątek), godz. 19:00
November 08th, 7 p.m.
Wystawa:
08–17.11.2024
W tym roku Konkurs im. Marii Dokowicz na najlepszy dyplom artystyczny i projektowy obroniony na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu ma swoją 44. odsłonę. Tegoroczna edycja nosi hasło „Narracje”, które wydaje się oddawać istotę recepcji konkursu i wystawy, której publiczność ma okazję zapoznać się z szerokim wachlarzem twórczych opowieści na bardzo różnorodne tematy rozwijanych w różnych mediach.
Organizacja:
Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, Fundacja Nowa
Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, Miejskie Galerie UAP
Kurator:
Mateusz Bieczyński
Identyfikacja wizualna wystawy:
Jagoda Kalisz
Koordynacja, projekt zabudowy i aranżacja:
Rafał Rzadkiewicz, Michał Szmyt
Kierownictwo produkcji:
Piotr Grzywacz
Zespół organizacyjny:
Artur Adamczak, Michał Jaborski, Matylda Konarska, Agnieszka Krupa, Kamila
Lukaszczyk, Olena Petrenko, Weronika Szaładzińska, Agata Tratwal, Yuliya
Zalozna, Viktoria Zalozna
Zespół techniczny:
Krystian Beszterda, Damian Bródka, Dariusz Dymek, Renata Dymek, Witold Idkowski,
Jarek Jasik, Michał Juszczak, Tomasz Kochański, Robert Kosmecki, Krzysztof
Kozłowski, Krzysztof Maciejowski, Cyprian Mroziński, Paulina Nowak, Michał
Szmyt, Dariusz Szustak, Dariusz Zajączkowski
Oprawa audiowizualna:
Jagoda Kalisz
Współpraca:
Samorząd Studencki UAP
Dokumentacja fotograficzna:
Sonia Bober
Video:
Igor Zieliński
Partnerzy konkursu:
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasto Poznań, Fundacja Nowa
Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, Stary Browar
Patronat honorowy:
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Fundatorzy nagród:
Prezydent Miasta Poznania, Architektura & Biznes, Contemporary Lynx, Forner Sp.
z o.o., Galeria Wiele Sztuki, Griltex Polska Sp. z.o.o., IKS/kulturapoznan.pl,
Notes Na 6 Tygodni, Solar Company S.A., STGU Stowarzyszenie Twórców Grafiki
Użytkowej Tente Sp. z o.o., UWI Inwestycje S.A., WhiteMAD, Wielkopolska. Kultura
u Podstaw
Patroni medialni:
Architektura & Biznes, Contemporary Lynx, IKS/kulturapoznan.pl, Notes Na 6
Tygodni, WhiteMAD, Wielkopolska. Kultura u Podstaw, Zeszyty Artystyczne
Specjalne podziękowania dla:
Iwona Chrząstowska – Stary Browar
Projekt katalogu wystawy:
Piotr Marzol
[katalog online]
Narracje to esencja sztuki. Jest to także pojęcie, które wydaje się najpełniej odzwierciedlać charakter wystawy najlepszych dyplomów artystycznych i projektowych Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu w ramach 44. edycji Konkursu im. Marii Dokowicz. Każdy z zaprezentowanych na niej projektów jest bowiem osobną opowieścią – unikalną historią zamkniętą w formę wizualną, która może być „przeczytana” na wielu poziomach jednocześnie – dosłownym, metaforycznym, emocjonalnym, wrażeniowym. Wystawa ta może być zatem postrzegana jako mozaika mikroopowieści, zapis osobistych poszukiwań, emocji i idei naszych młodych artystek/artystów i projektantek/projektantów. Prace osób absolwenckich oferują głębszy wgląd w tematykę, która dotyka zarówno spraw indywidualnych, jak i globalnych, społecznych, a często również ekologicznych czy technologicznych. Prezentacja każdej z nich w obrębie wystawy przypomina pracę reżysera, który zaprasza widza do zapoznania się z jego wizją rzeczywistości w przestrzeni wykreowanej na potrzeby recepcji. [...]
NARRACJE
„Zmysłowa świadomość świata jest podstawą sztuki. Sztuka jest działalnością
tworzącą świat” [1]
„Każde komunikowanie się posiada aspekt treściowy i relacyjny” [2]
Narracje to esencja sztuki. Jest to także pojęcie, które wydaje się najpełniej odzwierciedlać charakter wystawy najlepszych dyplomów artystycznych i projektowych Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu w ramach 44. edycji Konkursu im. Marii Dokowicz. Każdy z zaprezentowanych na niej projektów jest bowiem osobną opowieścią – unikalną historią zamkniętą w formę wizualną, która może być „przeczytana” na wielu poziomach jednocześnie – dosłownym, metaforycznym, emocjonalnym, wrażeniowym. Wystawa ta może być zatem postrzegana jako mozaika mikroopowieści, zapis osobistych poszukiwań, emocji i idei naszych młodych artystek/artystów i projektantek/projektantów. Prace osób absolwenckich oferują głębszy wgląd w tematykę, która dotyka zarówno spraw indywidualnych, jak i globalnych, społecznych, a często również ekologicznych czy technologicznych. Prezentacja każdej z nich w obrębie wystawy przypomina pracę reżysera, który zaprasza widza do zapoznania się z jego wizją rzeczywistości w przestrzeni wykreowanej na potrzeby recepcji.
Wybór „Narracji” jako hasła dla odsłony Konkursu Dokowicz w 2024 roku nie jest przypadkowa. Wiąże się ona z wyraźną potrzebą formułowania opowieści w celu wzmocnienia dyskusji na temat otaczającego nas świata w dobie jego silnych przemian i redefinicji, także w odniesieniu tych najbardziej podstawowych – wydawałoby się – pojęć i wartości. Warto przyglądać się prezentowanym na wystawie projektom dyplomowym w perspektywie tego, jak zmienia się rzeczywistość życia społecznego. Można je bowiem postrzegać jako głos młodego pokolenia opuszczającego dziś mury artystycznej uczelni. To właśnie w ich rękach leży wyzwanie konstruowania świata w teraźniejszości i przyszłości.
W wydanej w 1976 roku książce "Kulturowe sprzeczności kapitalizmu" (ang. "The Cultural Contradictions of Capitalism") amerykański socjolog przyglądając się zmianom zachodzącym w społeczeństwach kapitalistycznych wskazał kilka fundamentalnych sprzeczności między kulturą a ekonomią w kapitalizmie. Bell twierdził, że kapitalizm wytworzył głębokie konflikty między swoimi trzema głównymi komponentami: sferą ekonomiczną, sferą kulturową i sferą społeczną. Książka Bella była rewolucyjna, ponieważ połączyła socjologię, ekonomię i analizę kulturową, aby ukazać, że kapitalizm jest systemem pełnym sprzeczności, które wpływają na społeczeństwo na różnych poziomach. Jego praca była ważnym głosem w debacie o przyszłości kapitalizmu i stanowiła inspirację dla wielu późniejszych analiz dotyczących roli kultury i wartości w społeczeństwie kapitalistycznym. Bell – pomimo częściowo krytycznego podejścia do kultury współczesnej – dostrzegał potencjał sztuki w stawianiu pytań o kondycję demokracji, kapitalizmu i relacji między kulturą a gospodarką. Uważał, że sztuka może odgrywać ważną rolę w refleksji nad społeczeństwem i inspirowaniu zmiany. Podkreślał, że sztuka powinna przypominać o wartościach, które są potrzebne do funkcjonowania zdrowego społeczeństwa, takich jak solidarność, odpowiedzialność społeczna i poszanowanie dla człowieczeństwa i różnorodności. Przyglądając się współczesnemu pejzażowi artystycznemu można odnieść wrażenie, że badacz ten przewidział wiele procesów, które są dla nas ważne dziś. Pytania o równość, sprawiedliwość, poszanowanie różnorodności i społeczną inkluzyjność są pytaniami stawianymi przez artystów i projektantów z większą siłą niż kiedykolwiek wcześniej.
Z tego punktu widzenia artystyczne narracje, także te formułowane przez Laureatki i Laureatów Konkursu im. Marii Dokowicz mogą być widziane jako spełnienie założenia opisanego przez polską artystkę wizualną Joannę Rajkowską podczas debaty „Sztuka jako przełom w wyzwaniach społecznych” podczas Forum Rozwoju Miast zorganizowanego przez Urząd Miasta Poznania w dniach 14-15 października 2024 roku: „Wielką mocą sztuki, której nie ma żadna inna dyscyplina jest przedstawianie możliwych wersji rzeczywistości, które się nie wydarzyły. […] [Można bowiem] tworzyć taką sztukę, która wytrąca z tej pewności, że jest tak jak jest i raczej mówi, jak mogłoby być i buduje taką szczelinę niepewności, w której nasz umysł i ciało zaczyna pracować nad nieznanymi wcześniej scenariuszami”. [3]
Gratuluję wszystkim Laureatkom i Laureatom 44. edycji Konkursu im. Marii Dokowicz nie tylko udziału w wystawie, ale przede wszystkim stworzenia intelektualnie pobudzających i emocjonalnie poruszających projektów. Wierzę, że sformułowane za ich pośrednictwem narracje zapadną w pamięć odwiedzającej wystawę publiczności i będą impulsem do refleksji i zmian w sposobie myślenia o sprawach społecznie istotnych.
Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do realizacji tej wystawy – zarówno studentom, którzy z zaangażowaniem i odwagą podjęli wyzwanie artystycznych i projektowych narracji, jak i mentorom, którzy ich wspierali na każdym kroku. Zapraszam Państwa do wnikliwego odkrywania opowieści, które wyłaniają się z każdego prezentowanego tu dzieła. Mam nadzieję, że ta wystawa zainspiruje do własnych poszukiwań i pozwoli spojrzeć na świat wokół nas z nowych, twórczych perspektyw.
dr hab. Mateusz Bieczyński, prof. UAP
Kurator wystawy 44. Konkursu im. Marii Dokowicz
[1] N. Papastergiadis, V. (red.), Art in the Global Present, UTS ePRESS,
2014,
JSTOR, http://www.jstor.org/stable/j.ctv1w36pfr, dostęp 10.10.2024.
[2] F. von Thun, Sztuka rozmawiania, Wydawnictwo WAM, Kraków 2002, s. 11.
[3] Debata “Sztuka jako przełom w wyzwaniach społecznych”,
https://fb.watch/vfi3gdB2dS/, dostęp 16.10.2024.
NARRATIVES
„The sensory awareness of the world is fundamental to art. Art is a
world-making activity” [1]
"Every communication has a content and relational aspect” [2]
Narratives are the essence of art. It is also a concept that seems to most fully reflect the character of the exhibition showcasing the best artistic and design diplomas from the Magdalena Abakanowicz University of the Arts in Poznań as part of the 44th edition of the Maria Dokowicz Competition. Each project presented is an individual story – a unique narrative encapsulated in a visual form that can be “read” on multiple levels simultaneously – literal, metaphorical, emotional, and sensory. Thus, this exhibition can be viewed as a mosaic of micro-narratives, a record of the personal explorations, emotions, and ideas of our young artists and designers. The works of the graduates offer a deeper insight into themes that touch on both individual and global matters, social issues, and often also ecological or technological concerns. The presentation of each work within the exhibition resembles the work of a director inviting the viewer to engage with their vision of reality in a space created specifically for its reception.
The choice of “Narratives” as the theme for the Dokowicz Competition in 2024 is not coincidental. It reflects a clear need to formulate stories to enhance discussions about the world around us in a time of profound transformation and redefinition, even with regard to the most fundamental – seemingly – concepts and values. It is worth examining the diploma projects on display through the lens of how social life is evolving. They can indeed be seen as the voice of the young generation now leaving the walls of art school. It is in their hands that the challenge of shaping the world in the present and the future lies.
In his 1976 book The Cultural Contradictions of Capitalism, the American sociologist examined the changes occurring in capitalist societies and identified several fundamental contradictions between culture and economy within capitalism. Bell argued that capitalism has created deep conflicts among its three main components: the economic sphere, the cultural sphere, and the social sphere. Bell’s book was revolutionary because it combined sociology, economics, and cultural analysis to show that capitalism is a system filled with contradictions that affect society on multiple levels. His work was an important voice in the debate about the future of capitalism and inspired many later analyses regarding the role of culture and values in capitalist society.
Despite his somewhat critical approach to contemporary culture, Bell recognized the potential of art to raise questions about the condition of democracy, capitalism, and the relationship between culture and economy. He believed that art could play an important role in reflecting on society and inspiring change. He emphasized that art should remind us of the values needed for a healthy society to function, such as solidarity, social responsibility, and respect for humanity and diversity. Observing today’s artistic landscape, one might feel that this researcher foresaw many processes that are significant to us now. Questions of equality, justice, respect for diversity, and social inclusivity are being raised by artists and designers with greater intensity than ever before.
From this perspective, the artistic narratives crafted by the Laureates of the Maria Dokowicz Competition can be seen as fulfilling the concept described by Polish visual artist Joanna Rajkowska during the debate “Art as a Breakthrough in Social Challenges” at the City Development Forum organized by the Poznań City Hall on October 14–15, 2024: “The great power of art, which no other discipline possesses, is in presenting possible versions of reality that have not happened. [...] [One can] create art that disrupts the certainty of ‘this is how things are,’ and instead suggests ‘how things could be,’ building a space of uncertainty in which our minds and bodies begin to work on previously unknown scenarios.” [3]
I congratulate all the Laureates of the 44th Edition of the Maria Dokowicz Competition, not only for their participation in the exhibition but above all for creating intellectually stimulating and emotionally moving projects. I believe that the narratives they have crafted will leave a lasting impression on the exhibition's visitors and will serve as a catalyst for reflection and a shift in thinking about socially significant issues.
Thank you to everyone who contributed to the realization of this exhibition – to the students, who took on the challenge of artistic and design narratives with dedication and courage, and to the mentors who supported them every step of the way. I invite you to delve into the stories emerging from each work presented here. I hope this exhibition will inspire your own explorations and allow you to see the world around us from new, creative perspectives.
dr hab. Mateusz Bieczyński, prof. UAP Kurator wystawy 44. Konkursu im. Marii Dokowicz
[1] N. Papastergiadis, V. Lynn (ed.), Art in the Global Present, UTS ePRESS,
2014, JSTOR, http://www.jstor.org/stable/j.ctv1w36pfr. Accessed 10 Oct.
2024.
[2] F. von Thun, Sztuka rozmawiania, WAM Publishing, Kraków 2002, s. 11.
[3] Debate “Art as a Breakthrough in Social Challenges,”
https://fb.watch/vfi3gdB2dS/, accessed October 16, 2024.
Nominowani
Nominowani
Maria Blanka Grzybowska
Tytuł dyplomu:
Kompost jako inspiracja dla praktyk kuratorskich. Wystawa Kompostownik
Promotorka:
dr hab. Izabela Kowalczyk, prof. UAP
Kierunek:
Kuratorstwo i Teorie Sztuki
W pracy rozważam sposób, w jaki powinny być prowadzone narracje kuratorskie dotyczące ekologii czy katastrofy klimatycznej. Interpretując kompost jako sieć połączonych bytów kreujących nowe życie, rozpatruję trzy główne obszary teoretyczne mówiące o wspólnocie międzygatunkowej, nowym podejściu do życia i śmierci oraz feministycznej etyce troski. Na podstawie przywołanych teorii wypracowałam koncepcję wystawiennictwa kompostowego, której założenia sprawdziłam przygotowując wystawę Kompostownik, która odbyła się w Mikro Domu Kultury Lotaryńska 6 w Poznaniu z udziałem Arka Pasożyta, Anny Siekiery, Barbary Stańko-Jurczyńskiej, Julii Tkacz i Liliany Zeic. Wystawie towarzyszyły wydarzenia mające na celu tworzenie przestrzeni wymiany myśli i wspólnego doświadczania prac artystycznych. Kompostownik był miejscem tworzenia narracji inspirowanej metaforą kompostu, dla której tłem stały się spekulacje dotyczące wspólnot międzygatunkowych oraz wizji przyszłości. Ekspozycja była także eksperymentem sprawdzającym, czy działanie wystawiennicze może zminimalizować negatywny wpływ na środowisko.
Maja Korczyńska
Tytuł dyplomu:
artystkanieskończona
Promotor:
prof. dr hab. Piotr Wołyński
Kierunek:
Fotografia
wielowymiarowość
niedoskonałość
niestabilność
płynność
artystkanieskończona stanowi zaawansowaną wielokanałową symulację, w której badaniu zostają poddane alternatywne warianty tożsamości. Wykorzystując algorytmy, kody i prompty kreowane zostają liczne modele, które tworzą nieskończoność wersji w kontekstach nowych technologii oraz późnego kapitalizmu. Artystka pełniąc jednocześnie rolę autorki i obiektu, odzwierciedla proces dezintegracji - nieskończone bycie wszystkim i niczym.
Maja Kisiel
Tytuł dyplomu:
DESIDERIUM CHAO / POŻĄDANIE CHAOSU
Promotor:
prof. dr hab. Igor Mikoda
Kierunek:
Rzeźba
Moja praca magisterska stanowi rezultat wieloletnich poszukiwań, które rozpoczęłam już na początku studiów. Chciałam połączyć akademicką wiedzę o figuratyzmie z moimi osobistymi doświadczeniami, przekuwając je w autorską formę rzeźbiarską. Dzięki temu mogłam zarówno nawiązać do tradycji rzeźbiarskiej, jak i wyrazić siebie w sposób głęboko osobisty. Moja praca opowiada o zmaganiach z wewnętrznymi konfliktami i poszukiwaniu odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące ludzkiej natury. Skupiłam się na deformacjach anatomicznych, autorskiej draperii i innych symbolicznych elementach, które odzwierciedlają złożoność rzeczywistości, w której sprawiedliwość czy też jej brak, dobro i zło, pokusa i chaos nieustannie ze sobą współistnieją.
Laura Polańska
Tytuł dyplomu:
Mapując podświadomość
Promotor:
dr hab. Krzysztof Baranowski, prof. UAP
Kierunek:
Fotografia
W moim projekcie „Mapując podświadomość” staram się uwrażliwić obserwatora na powiązania między wszystkim, co istnieje; relacjami między ludźmi a naturą, mikroorganizmami oraz wpływem traumy na ciało i środowisko. Praca oscyluje wokół pojęć związanych z metafizyką i traumą transgeneracyjną, badając sieci połączeń między zbiorową podświadomością a wszystkimi organizmami współistniejącymi na Ziemi. Dwa główne obiekty, które stanowią rdzeń projektu to: instalacja z ręcznie robionej skóry z kombuchy, szkła i popiołu Zbieram łzy, które wypłakałaś lata temu oraz książka fotograficzna Lands of My Dreams. Podczas pracy z kombuchą byłam głęboko zafascynowana dychotomią skóry i jej niesamowitą właściwością wchłaniania, a jednocześnie ochrony. Wykorzystanie tkanek wytworzonych przez aktorów nie-ludzkich do symbolicznego „odbudowania” utraconej więzi z matką jest dla mnie również niezwykle ważne, ponieważ sama niedawno zostałam rodzicem. Ochrona/wchłanianie, narodziny/symbioza, separacja/połączenie są zatem tematami eksplorowanymi w tej pracy. Fotoksiążka Lands of My Dreams jest wyrazem mojej osobistej podróży w ciągu ostatnich trzech lat. W tej podróży szczęście przeplatało się z cierpieniem, dobro z przemocą, najpiękniejsze wspomnienia z najgorszymi koszmarami. Negatywom i fotografiom, wykonanym zarówno aparatem cyfrowym, jak i analogowym, towarzyszą liryczne teksty traktujące o wizjach z moich snów. W Land of My Dreams ciało staje się częścią krajobrazu, nawiązując do pradawnych tradycji, kiedy ludzie współistnieli z naturą, podkreślając tematy współzależności. Krajobrazy przedstawione w książce fotograficznej przedstawiają terytoria na granicy jordańsko-palestyńskiej, wokół Morza Martwego. Ziemie te wypiły wiele krwi, widziały wiele bólu i cierpienia przez wieki. Pełne są również mistycznych asocjacji i przypominają mi krajobrazy z moich repetytywnych snów, które powracały do mnie przez wiele lat w okresie dzieciństwa. Organiczne tkanki moich błon płodowych odsyłają widza do instalacji z kombuchy, kontrastując tkankę wytwarzaną w ludzkim ciele z tą wytwarzaną przez organizmy i bakterie żyjące poza ludzkim ciałem. Ich abstrakcyjny charakter tworzy konotacje z procesami myślowymi, potęguje skojarzenia ze zbiorową nieświadomością, a cała historia staje się istnym haiku tego, co ukryte, gdzie osobiste przeżycia stają się częścią zbiorowego doświadczenia. Wszystkie byty łączą się ze sobą w fantasmagorycznej, onirycznej atmosferze.
Klaudia Figura
Tytuł dyplomu:
Gorzkie serce
Promotor:
dr Witold Modrzejewski, ad.
Kierunek:
Grafika Artystyczna
Gorzkie serce to opowieść o awansie społecznym. Awansie, którego jedni mogli doświadczyć, a drudzy tylko oglądać na szklanym ekranie na początku lat 90. i 00. Uczucie nieuchwytności tego, co miało być na wyciągnięcie ręki, stanowi główną oś narracyjną wystawy. Sentymentalna narracja rozgrywa się na styku wiejskich peryferii, gdzie dorastała artystka oraz miast, które w narracji neoliberalnego kapitalizmu były synonimem odniesienia sukcesu i kierunkiem aspiracji. Na obrazach stanowiących swego rodzaju scenograficzne tło pojawiają się ukryte w słojach drewna pyski smutnych piesków. Reprezentować mają osoby, które pod wpływem zjadającego je od środka resentymentu zostały zaklęte w deskach. Na wystawie znalazły się także prace nawiązujące bezpośrednio do peryferyjnych przestrzeni. Zawieszona wysoko huśtawka przywodzi na myśl estetykę parkową, romantyzując czas spędzany na świeżym powietrzu. Linka na pranie wygina się w fantazyjne kształty przypominające winorośl lub metaloplastykę w nowobogackich willach.
Kamil Mizgala
Tytuł dyplomu:
Open the Portal
Promotorka:
dr hab. Izabela Kowalczyk, prof. UAP
Kierunek:
Kuratorstwo i Teorie Sztuki
Współczesność zmusza nas do ciągłego zdziwienia i niewiedzy — żyjemy w świecie nieskończoności i dziwności, w którym wszystko przesiąknięte jest tajemnicą. Wystawa wymyka się ontologizacji, poprzedzając byt, a tym samym wydaje się nieskończenie odległa, odosobniona w estetycznym doświadczeniu. Eksponuje inność odnalezioną w niespójnościach, dziurach, miejscach niejasnych i niedookreślonych. Zniekształcone perspektywy artystyczne uaktywniają monstrualność i zagadkowość. Wystawa jest spiralą poruszającą się między fantastycznym i rzeczowym, powabem i nieobecnością. Ma na celu dezorientację i przeorientowanie perspektywy oglądania. Tutaj akt samego oglądania jest pod obserwacją. Im bliżej rzeczywistości, tym bardziej staje się ona wyimaginowana.
Osoby artystyczne przywołują postacie magiczne, snują spekulatywne fikcje, animują dzikie powiązania, dzięki czemu otwierają nieznane wcześniej strategie. Wystawa aktywuje nowe formy wyrazu, które infekują, docierając niestandardowymi sposobami. Buduje wizualność, którą reprezentują słowa, dostarczając myśli, pozwala na inne poznanie oraz wchodzenie w interakcje. Zgromadzone tutaj obiekty są „czymś więcej”, mogą osiągać bliskość, uczestniczyć w relacjach. Performują wizualność, emitując w naszą stronę informacje i emocje. Artystyczne artefakty współistnieją razem z nami, często wydają się dziwne, inne niż się tego spodziewaliśmy, wymykają się przyjętym kategoriom, ujawniając swe realne i przerażające istnienie. Przywołują morfujące ciała, pozwalając ujawnić prawdy o własnej strukturze.
Jakub Matusewicz
Tytuł dyplomu:
GRY, ZABAWY, ARCHETYPY I PODŚWIADOMOŚĆ
Promotor:
dr hab. Wojciech Gorączniak, prof. UAP
Kierunek:
Malarstwo
Obrazy i obiekty podporządkowują się zabawie, tworzą całość na kształt placu zabaw. Widz wkraczając w jego przestrzeń staje się uczestnikiem gry w patrzenie.
Przeprowadzone eksperymenty z płaszczyzną i kolorem spowodowane są chęcią pobudzenia wspomnień z dzieciństwa, poprzez przytoczenie stanu nieważkości czy dziecięcego zachwytu rzeczywistością. Obrazy wzbogacone są o warstwę znaczeń odnoszących się do widzenia w ujęciu psychologicznym (postrzeganie dziecka przez rodzica, rodzica przez dziecko i w końcu jak dziecko widzi samo siebie).
Treści zawarte w archetypie dziecka oraz nieświadomości zbiorowej zakreślają obszar dla wyobraźni. Niektóre z nich przedstawiają zabawę, która może przerodzić się w coś niedobrego. Kolejną podjętą kwestią jest następczość – przekazywanie sobie doświadczeń, mądrości i traum z pokolenia na pokolenie, co może obrazować praczłowieka. Moment formujący własną tożsamość w dzieciństwie identyfikuje z ukształtowaniem zmysłu świadomego widzenia.
Jakub Kostewicz
Tytuł dyplomu:
Sztuki Sceniczne
Promotor:
prof. dr hab. Maciej Ćwiek
Kierunek:
Animacja
W filmie Sztuki Sceniczne opowiadam o wpływie, jaki robienie dragu miało na moją osobę przez ostatnie lata. Drag jest parateatralną formą wyrazu artystycznego, podejmowaną oddolnie przez osoby LGBTQ+, aby przekraczać konwenanse płciowe. Opiera się o mocny makijaż, kostium i występ sceniczny. Nagromadzenie tych iluzji pozwalało mi na swobodne eksplorowanie mojej tożsamości, ale tylko wtedy, gdy byłem w dragu; nie umiałem zdobyć się na nieheteronormatywną ekspresję poza sceną. Zrodziło to wewnętrzny konflikt, który obrazuję w trakcie filmu - prowadzę narrację mieszającą fakty i fikcję, dokument i fabułę. Używam technik fotogrametrii i motion-capture do zbudowania obrazu, który próbuje naśladować rzeczywistość, ale w wyraźny sposób jej nie dorównuje. Sztuki Sceniczne oferują aktualne spojrzenie na queerowe wizualia - campowe, autentyczne, eksperymentalne, witające niedoskonałość.
Izabela Nykiel
Tytuł dyplomu:
Heart of Transition
Promotorka:
dr Anna Konik, ad.
Kierunek:
Intermedia
Heart of Transition to performatywna opowieść o podróży do zyskiwania samoświadomości w zespojeniu z naturą. Jest to forma filmowa składająca się z niezwykle subtelnego, szczerego i obnażającego performance'u. Osoby biorące w nim udział dzielą się w nagości psychicznej i fizycznej swoimi zmaganiami z trudnymi emocjami i konfrontowaniu się ze swoimi
Fryderyk Szulgit
Tytuł dyplomu:
Praktyki artystyczne w zanikającym krajobrazie
Promotor:
prof. dr hab. Dominik Lejman
Kierunek:
Malarstwo
Praca dyplomowa podejmuje temat relacji człowieka (sztuki) z naturą w obecnym kontekście coraz szybciej postępujących zmian. Krajobrazy, które nosimy w pamięci, dezaktualizują się - zanikają i modyfikują. Natura poddana przez ludzkość radykalnie szybko zachodzącym zmianom, wymaga od nas i naszych ziemskich towarzyszy nagłej reorganizacji i przewartościowań, gdyż tracimy dotychczas obowiązujące punkty odniesienia.
Gdy podnosząca się temperatura sprawia, że ptaki w inny sposób organizują swoje cykle migracyjne, ludzkie wyobrażenie o świecie zostaje zaburzone poprzez destabilizację kulturowo wytyczonych stałych wartości, jak chociażby wysokość nad poziomem morza. Ten jeden czynnik wpływa na szereg innych. Poziom mórz i oceanów w ciągu trzech lat podnosi się o ok. 1 centymetr, a zatem można przyjąć, że np. wysokość szczytu Mount Everest co trzy lata wprost proporcjonalnie maleje.
W pracach dyplomowych dotykam zagadnień tymczasowości, pejzażu, land artu i zanikania krajobrazu. Prace są próbą zdefiniowania na nowo praktyki artystycznej w kontekście natury wykorzystując takie środki jak korozja, pejzaż cyfrowy, projekcje multimedialne oraz działanie w terenie.
Dorota Jakubiak
Tytuł dyplomu:
Życie po śmierci. Praktyki artystyczne polskich osób twórczych
w obliczu straty
Promotorka:
prof. dr hab. Joanna Imielska
Kierunek:
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuk Plastycznych
Pracę dyplomową stanowi instalacja artystyczna, na którą składa się książka artystyczna, cyjanotypie na materiale oraz przedmioty stanowiące ślad wspomnieniowy po osobie, do której należały. Obiekty te są efektem twórczej konfrontacji autorki z utratą prababci. Książka artystyczna przedstawia historię relacji, opowiada o odejściu bliskiej osoby, jej braku oraz próbie poradzenia sobie z tą sytuacją i przejściu żałoby. Cyjanotypie w wizualny sposób ukazują pracę pamięci – przywodzą na myśl proces przypominania i zapominania. Praca operuje kategorią afektu, jest zapisem stanów emocjonalnych i uczuciowych, a także wpisuje się w założenia etyki afirmatywnej.
Dominika Szal
Tytuł dyplomu:
Obok siebie, ale nigdy razem - literacka mapa osobista śladami Kazimiery
Alberti
Promotorka:
prof. dr hab. Joanna Imielska
Kierunek:
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuk Plastycznych
Zbiór obiektów, które stanowią zapis z odbytych przeze mnie podróży na Podhale, tworzą moją mapę osobistą. Powstała ona dzięki zainspirowaniu się historią poetki z dwudziestolecia międzywojennego, również związaną z regionem Podtatrza. Kazimiera Alberti, przez swoje życie i twórczość, towarzyszyła mi w poszukiwaniach ścieżek budujących mapę opartą na łączącej nas wrażliwości, szczerości i emocjonalności. Prezentowane kadry są śladami, które zapraszają do eksplorowania naszej relacji, która zbudowała się w międzyświatach i odnosi się bezpośrednio do połączenia indywidualnych ścieżek właśnie na tym obszarze. Z uwagi na łączące nas miejsce, jakim są Tatry, dokonuję porównania własnej twórczości do dorobku pozostawionego przez pisarkę, a także wyszczególnienia zależności między zaistniałymi działaniami twórczymi.
Barbara Stańko-Jurczyńska
Tytuł dyplomu:
Plan dożynek doskonałych. Współczesna rzeźba kolaboratywna w kontekście
wiejskim.
Promotor:
prof. dr hab. Marcin Berdyszak
Kierunek:
Rzeźba
Dyplom to czas zbioru wcześniej zasianych plonów. Plan dożynek doskonałych to cykl bazujący na idei rzeźby kolaboratywnej, tworzony wraz ze społecznością bliską autorce - mieszkańcami Powiśla. Głównym motywem przewodnim są dożynki, które same w sobie są synonimem pracy wspólnotowej. ,,Doskonałość" projektu polega na wyeliminowaniu elementu rywalizacji, który zwykle towarzyszy konkursom na ,,najlepszy” witacz i wieniec. Osoby zwykle ze sobą konkurujące, tworzą symbol współpracy - jeden wieniec zawierający koncepcję wszystkich uczestników. Jest on robiony „po naszemu", nie obowiązują go żadne reguły.
Współtwórcy: Sylwia i Daniel Stańko-Jurczyński, Mariola Haber, Alicja Tabaković, Zofia Zdunek, Aleksandra i Elżbieta Lewandowska, Oliwier Dianzenza, Jurek, Izabela i Adam Sikora, Paweł Kasprzak, Warsztaty Terapii Zajęciowej w Dzierzgoniu i w Koniecwałdzie, Koło Gospodyń Wiejskich Żóławskich Dziewczyn, Łukasz Jankowiak, Karolina Chuptyś, Klub Seniora: w Jasnej, Bruku, Bągarcie, Tywęzach
Aneta Siurnicka
Tytuł dyplomu:
Feel like home
Promotor:
prof. dr hab. Maciej Ćwiek
Kierunek:
Animacja
Feel like home to film animowany, w którym osoby z różnych stron świata odpowiadają na pytanie, czym jest dla nich dom. W tym samym czasie obserwujemy główną postać, wyruszającą w podróż w celu odnalezienia własnej odpowiedzi na to pytanie.
Andrzej Szwabe
Tytuł dyplomu:
Leaving Room
Promotor:
dr hab. Piotr Bosacki prof. UAP
Kierunek:
Intermedia
Projekt dyplomowy Andrzeja Szwabe składa się z trzech komplementarnych wystaw, które dopełniają konsekwentnie budowaną od początku studiów na UAP narrację. Pierwsza z nich “It Is Not About Time” (Fotofestiwal 2024, Łódź, Galeria Olimpus) prezentuje tzw. Sieć Referencyjną - interaktywną bibliografię, która pozwala na dekodowanie alegorycznego wymiaru prac: motyw zegarka - narzędzia dostrajającego użytkownika do tempa świata zewnętrznego (licencjat - “Personal Reminder”, 2022), tworzenie własnej mitologii w oparciu o teorię monomitu J. Campbella, o przekładaniu języka myśli na język przedmiotów (“Problem Tłumacza”, 2023, Kraków), tworzenie prac-narzędzi w oparciu o filozofię Heideggera i inne. Druga wystawa “Recital” skonstruowana jest na zasadzie gry-zabawy. Obiekt-zegarek przetransformowany w klucz - symboliczne otwarcie się na nowe motywy w momencie zakończenia studiów, stworzenie możliwości spełnienia prostych, dziecięcych marzeń, które spełniają się na trzeciej wystawie “Leaving Room” - autor w przestrzeni pustego kościoła (Galeria U Jezuitów) tworzy mieszkanie, instalację w skali 1:1. W wybudowanej strukturze zostają otwarte ukryte drzwiczki - za nimi, mając dostęp do zaplecza wystawy odbiorca odkryje, że autor faktycznie przeprowadził się do przestrzeni kościoła, by żyć wewnątrz stworzonej przez siebie alternatywnej wersji rzeczywistości.
Aleksandra Wawrzyniak
Tytuł dyplomu:
Panterai. Przemiana jako redefinicja spojrzenia.
Promotor:
prof. dr hab. Piotr Szurek
Kierunek:
Grafika Artystyczna
Wcielam się w panterę. To znaczy nie wcielam. Zakładam jedynie kostium. A może jednak wcielam? Na pewno biorę coś dla siebie z jej wyobrażenia. Konfrontuję ze sobą. Zastanawiam się, czy jej sprawne ciało, to moje ciało. Czy jest ono w stanie znieść wyzwanie rzucone przez świat potencjalnej katastrofy? Dotykam futra - filcu - czuję spokój. Własnoręcznie wytworzony przeze mnie każdy jego detal, daje poczucie przywiązania. Przyjemnie ciepły, otula moje ciało. Czy może stać się moim domem?
Tytuł jest anagramem do powiedzenia, które przypisywane jest Heraklitowi. Panta rhei oznacza, że wszystko płynie. W pracy odnoszę się do poczucia, że woda (zastana rzeczywistość) płynie coraz szybciej i coraz trudniej utrzymać się na jej powierzchni. Gra słów Panterai, nawiązuje do pojęcia przemiany, a konkretnie metamorfozy w Panterę, która wynika z potrzeby znalezienia wyjścia - stąd „rai”- bliskie słowu „raj”.
Patrycja Walczak
Tytuł dyplomu:
Co w rodzinie to nie zginie – o dziedziczeniu w typografii. Projekt kroju
pisma
Promotor:
prof. dr hab. Krzysztof Kochnowicz
Kierunek:
Grafika Projektowa
Typografia pozwala wyrażać ton i charakter słowa pisanego. Jej dzisiejsze formy są wynikiem długiego procesu ewolucji. Podobnie jak my, jest sumą wszystkich swoich przodków. Krój Familiar stanowi moją interpretację tego procesu, będąc pewnego rodzaju spadkobiercą różnych tradycji typograficznych. W swojej pracy podejmuję próbę rekonstrukcji dawnych form, nadając im nowy, świeży charakter, który odpowiada na potrzeby dzisiejszej komunikacji. Zainspirowana rodzinną tradycją literniczą, skupiam się na wymagającej odmianie szeryfowej, która często budzi skojarzenia z autorytetem i tradycją, co sprawia, że mamy do tych kształtów podświadome zaufanie. W projekcie staram się jednak wprowadzić dynamikę, nadając literom więcej swobody, dzięki czemu sprawdzają się one w różnych kontekstach projektowych. Krój Familiar charakteryzuje się niskim kontrastem, co zapewnia doskonałą czytelność w różnych rozmiarach. Zmienia swój charakter poprzez zabawę interlinią czy odstępem międzyliterowym, co czyni go dobrym kompanem, zarówno do kreatywnych zabaw edytorskich, jak i poprawnego składu tekstu.
Oktawia Watras
Tytuł dyplomu:
W symbiozie z naturą. Powrót do korzeni odpowiedzią na wyzwania
współczesności
Promotorka:
dr Ewa Mróz-Pacholczyk, ad.
Kierunek:
Scenografia
Zaniedbanie relacji z Matką Ziemią to źródło wielu dzisiejszych kryzysów, dlatego tak istotny jest powrót do natury, odnowienie pierwotnej więzi, zrozumienie jak z nią współpracować, zamiast eksploatować. Moja praca jest wyrazem zjednoczenia i symbiozy, a jednocześnie zatarciem granicy między człowiekiem a naturą. Wyroby ludzkie i dzieła przyrody łączą się w harmonii i przenikają. Sięgając do korzeni i inspirując się przeszłością poszukuję odpowiedzi na pytania o nasze jutro – punktem wyjścia stał się ubiór prehistoryczny, zarówno krój, techniki wytwarzania odzieży jak i dawne realia: dążenie do prostoty, oszczędzanie zasobów oraz kult natury. Projekty powstały w idei ekologicznej wykorzystując papier, suszone rośliny oraz biodegradowalne, barwione roślinnie materiały pochodzące z drugiego obiegu. Multisensoryczne kostiumy nawiązują do praktyki leśnej terapii, która opiera się na zaangażowaniu wszystkich zmysłów oraz uzdrawiającym ciało i duszę kontakcie z naturą.
Natallia Shkraba
Tytuł dyplomu:
Wewnętrzne monologi. Projekt ilustrowanej książki autorskiej
Promotor:
dr hab. Mirosław Adamczyk, prof. UAP
Kierunek:
Grafika Projektowa
Praca magisterska łączy teorię systemów społecznych z analizą indywidualnych narracji. Celem pracy jest zbadanie, jak jednostki, które są postrzegane jako „uszkodzone elementy” w systemie społecznym, konstruują swoje wewnętrzne dialogi i jak te narracje wpływają na ich poczucie normalności oraz społeczne dostosowanie.
W rozdziale pierwszym definiuje się system społeczny i bada się pojęcie „uszkodzonych elementów”, odnosząc się do osób, których doświadczenia życiowe odbiegają od uznawanej normy. Rozdział drugi koncentruje się na tych, którzy są „niepodobni do innych”, badając wpływ społeczny, niedostosowanie społeczne oraz zjawisko wysokiej wrażliwości.
Część praktyczna, będąca rdzeniem pracy, prezentuje projekt ilustrowanej książki autorskiej, która wizualizuje te wewnętrzne monologi. Część praktyczna dyplomu to artystyczna podróż przez wewnętrzny świat bohaterki.
Książka rozpoczyna się od zwięzłej historii, która stanowi wstęp do serii ilustracji. Centralnym elementem projektu jest postać kobieca, która poprzez swoje doświadczenia i transformacje, odkrywa złożoność własnego wewnętrznego świata.
Ilustracje przedstawiają symboliczną podróż bohaterki przez mistyczny świat, gdzie granice rzeczywistości są płynne, a każda zmiana jest krokiem do nowego odkrycia. Od tajemniczego pudełka, przez dialog z odbiciami, po symboliczne zszywanie ciała, praca ta ukazuje piękno i bogactwo wewnętrznej podróży.
To zaproszenie do odkrywania własnych myśli i emocji, a także do doceniania unikalności każdej indywidualnej podróży w głąb siebie.
Maria Pielach
Tytuł dyplomu:
Produkcja przestrzeni a tworzenie miejsc do życia we współczesnych miastach
Tożsamość architektoniczna dzielnicy oraz jej wpływ na miejsca wspólne,
na przykładzie adaptacji terenów poindustrialnych na poznańskiej Wildzie
Promotorka:
dr hab. inż. arch. Elżbieta Raszeja, prof. UAP
Kierunek:
Architektura
Praca odpowiada na kryzys miejskiej tożsamości architektonicznej i zanik charakterystycznych przestrzeni wspólnych. Pod opracowanie wybrana została poznańska Wilda, która, mimo zachowania specyfiki przestrzenno-architektonicznej i kulturowej, jest zagrożona utratą przemysłowego charakteru głównie przez obecną zmianę funkcji zabudowań. Celem pracy stało się określenie, co definiuje wyjątkowość architektoniczną Wildy i jak ją ochronić. Analiza uwarunkowań dzielnicy zwróciła uwagę na jej południową część (za trasą Hetmańską). Obszar ten, znany głównie z zabudowy przemysłowej H. Cegielski, przechodzi intensywną transformację, zmieniając swój charakter z przemysłowego na mieszkalny. Staje się coraz bardziej zamieszkany, jednak niemal całkowicie pozbawiony jest przestrzeni publicznych dla mieszkańców, a jego przemysłowy genius loci zanika. Odpowiedzią na problem stała się adaptacja fragmentu terenu Fabryki Pojazdów Szynowych jako nowego centrum lokalnego dla południowej Wildy. Projekt ten ma na celu zaspokojenie potrzeb mieszkańców i umożliwienie zachowania poprzemysłowych budynków, które według studium miasta z 2023 roku mogą zostać wyburzone.
Magdalena Wolak
Tytuł dyplomu:
Touch Me
Promotor:
prof. dr hab. Piotr Tetlak
Kierunek:
Scenografia
Spektakl Touch Me to interdyscyplinarny teatr tańca, który łączy ruch, muzykę i interaktywną scenografię, badając znaczenie, schematy i ważność zmysłu dotyku. Centralną postacią jest symboliczny Narcyz (Eliza Bilska), który wchodzi w relacje z kontrastującą go parą kochanków (Nadine Gregor i Angelika Bosacka). Pokaz wykorzystuje emocje i schematy zachowań związane z dotykiem, wplatając choreograficzne dialogi i dźwięki wywoływane ruchem ciał, obrazujemy i udźwiękawiamy nasze wspólne wnioski z analizy wpływu tego zmysłu na nas i nasze otoczenie. Muzyka, stworzona przez Filipa Wydmę przy użyciu syntezatorów Playtronica, reaguje na dotykowe impulsy tancerzy, tworząc dynamiczną kompozycję dźwiękową. Scenografia, inspirowana grzybnią stworzona z aluminium, nie jest jedynie tłem, lecz żywym elementem spektaklu, który oddziałuje na tancerzy, stając się interaktywną częścią ich ruchu. Spektakl prowokuje do refleksji nad pomijanym zmysłem dotyku w cyfrowym świecie, przywracając mu należną uwagę i analizując jego znaczenie w relacjach społecznych i propriocepcji.
Lutesse Paulus
Tytuł dyplomu:
“VITA” Przedmiot jako materia ożywiona - koncepcja zrównoważonej przyszłości
Promotorka:
prof. dr hab. Marzena Wolińska
Kierunek:
Wzornictwo
Praca bada integrację designu, biotechnologii i ekologii poprzez stworzenie biomimetycznej lampy. Porusza wiele aktualnych problemów, takich jak krytyczny design, podnoszenie świadomości konsumentów, jakość gleby, inspirując się zasadami Solarpunk, aby wyobrazić sobie przyszłość, w której harmonia między technologią a naturą zostaje przywrócona. Praca opisuje, jak design może być siłą napędową zmian, zachęcając do refleksji nad cyklami życia produktów i ich wpływem na środowisko. Poprzez analizę cyklu życia lampy i jej interakcji z otoczeniem, praca ta podkreśla znaczenie interdyscyplinarności i współpracy między projektantami i biologami w tworzeniu rozwiązań. Projekt jest mostem między baterią ziemną a baterią mikrobiologiczną w celu stworzenia autonomicznego i regenerującego oświetlenia.
Kacper Kokociński
Tytuł dyplomu:
Sploty. Przestrzeń Twórczych Działań Tkackich. Rewitalizacja zabytkowej
elektrowni
przemysłowej na terenie dawnych zakładów włókienniczych “Frotex”
Promotorka:
dr hab. Natalia Kliśko-Walczak, prof. UAP
Kierunek:
Architektura Wnętrz
Nadrzędnym celem pracy dyplomowej było przedłożenie koncepcji plastycznej rewitalizacji wnętrza „pofroteksowej” elektrowni na terenie dawnych zakładów, czyli obiektu prezentującego znaczną wartość zabytkową, z uwzględnieniem jej historii i znaczenia w kontekście tradycji miasta przy jednoczesnym uwspółcześnieniu jej funkcji. Lokalny kontekst historyczny i społeczny okazał się być nieocenionym w perspektywie formułowania tezy pracy magisterskiej. Powstała koncepcja jest próbą uświęcenia wielowiekowej kultury tkackiej. Poprzez zrzeszanie się we wnętrzu historycznego budynku, do złudzenia jawiącego się jako świątynia, wspólnota może aktywnie współdziałać na rzecz lokalnej tradycji i umacniać swe sploty poprzez jej dalsze współtworzenie. Odziedziczona przez prudniczan spuścizna pozostaje więc spoiwem społeczności. Zadbanie o podupadający „Frotex” jest równoznaczne z zadbaniem o pamięć tradycji tkackiej miasta.
Jakub Artur Zawadzki
Tytuł dyplomu:
Forma i dźwięk. Ekspozycja albumu „RENAISSANCE” autorstwa Beyoncé w Arenie
Poznań
Promotor:
prof. dr hab. Piotr Machowiak
Kierunek:
Architektura Wnętrz
Projekt analizuje relacje między architekturą a dźwiękiem, w rezultacie czego powstaje modernizacja Areny Poznań, a w niej – wystawa audiowizualna i scena koncertowa poświęcona albumowi muzycznemu „RENAISSANCE”. Arena podzielona została na 3 główne strefy: dla odwiedzających, gwiazd i sportowców. Płyta główna po remoncie pomieści aż do 9000 osób. Wystawa przewidziana została w nowo powstałym pierścieniu foyer Areny. Do każdej piosenki zaplanowana została inna ekspozycja. Wszystkie eksponaty wykończone są na biało. Indywidualny charakter każdej części wystawy nadaje różnorodne światło wynikające z analizy klimatu, tekstu czy dźwięku piosenek. Projekt ma na celu uświadomienie, że sztuka nie musi być nudna i monotonna, można łączyć ją z innymi dziedzinami i ukazywać w sposób, jakiego jeszcze nigdy wcześniej nie było. Projekt zawiera rzuty, przekroje, wizualizacje, moodboardy i rysunki. Welcome to the „RENAISSANCE”.
Dominika Nawrocka
Tytuł dyplomu:
Starość ma jakość. Wzmacnianie autonomii i poczucia sprawczości u osób
starszych.
Promotor:
dr hab. Łukasz Stawarski, prof. UAP
Kierunek:
Wzornictwo
Interaktywny zestaw aktywizujący „DAILY” powstał w odpowiedzi na wyzwania starości, takie jak spadek sprawności psychofizycznej, zaburzenia funkcji poznawczych, utrata samodzielności i towarzysząca im stygmatyzacja społeczna. Projekt skierowany jest do osób starszych o ograniczonej autonomii oraz tych, które zmagają się z budowaniem nowej rutyny po przejściu na emeryturę. Celem jest przywrócenie seniorom poczucia kontroli nad własnym życiem, co ma pozytywnie wpływać na ich stan zdrowia oraz samopoczucie. Zestaw składa się z urządzenia do organizacji czasu, aplikacji mobilnej i zegarka, które pomagają w planowaniu codziennych aktywności odpowiednio stymulujących ciało i umysł. Proste komunikaty oraz sygnały świetlne wspierają wiekowego użytkownika w procesie podejmowania decyzji, szanując jego naturalne schematy myślowe. Wykorzystanie nowoczesnej technologii w przystępnej formie odpowiada na specyficzne potrzeby osób starszych.
Agata Marciniak
Tytuł dyplomu:
Razem i osobno. Samotność i izolacja w ośrodkach przygotowań olimpijskich.
Projekt ośrodka sportu z domem dla sportowców
Promotor:
dr inż. arch. Tomasz Piwiński, ad.
Kierunek:
Architektura
Praca dyplomowa jest próbą odpowiedzi na problem samotności wśród sportowców. W zamkniętym środowisku ośrodków sportu doświadczają oni izolacji również w znaczeniu przestrzennym – funkcjonując w ograniczonej przestrzeni, z dala od świata. Celem projektu było przeniesienie osi uwagi z samego sportu na osobę sportowca i zapewnienie mu odpowiednich warunków do życia i trenowania. W pracy zaproponowano koncepcję ośrodka sportu o alternatywnej strukturze - otwartego na krajobraz i złożonego z przenikających się brył i przestrzeni. Nowy kompleks kształtowano w oparciu o historyczny układ dawnego folwarku, przy uwzględnieniu powiązań krajobrazowo-przestrzennych. Projektowany ośrodek jest samowystarczalnym odrębnym układem, zapewniającym zarówno miejsca do spędzania czasu z innymi, jak również wyciszenia i skupienia. Koncepcja architektoniczna opierała się na gradacji intymności - od przestrzeni publicznych, półpublicznych, przez półprywatne i prywatne. Projekt jest kompromisem pomiędzy byciem razem i osobno, aktywnością i odpoczynkiem, rozrywką i kontaktem z naturą, architekturą historyczną i współczesną.